Η ΧΑΖΟΠΟΥΤΑΝΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που είχα δει αυτήν την ουρανομήκη σαχλαμάρα του Ντασέν, άθλια παρωδία της πειραιώτικης φτωχολογιάς την εποχή εκείνη, που καπέλωσε την εικόνα της Ελλάδας στον κόσμο από τα τέλη της δεκαετίας του 50 μέχρι και σήμερα. Ήμουν φοιτητής τότε και είχε αφιέρωμα στις ταινίες του στον κινηματογράφο «Άστυ».
Ήταν πραγματικό σοκ. Έλεγα, «δεν είναι δυνατόν, λάθος ταινία βλέπω». Κεντρικό πρόσωπο ήταν μία καλόκαρδη χαζοπουτάνα, που λάτρευε τους πελάτες της αλλά και την αρχαία τραγωδία επειδή καταλάβαινε από αυτήν ό,τι της κατέβαινε στο κεφάλι. Αυτή η χαζοβιόλα λοιπόν, που την παίζει η Μελίνα Μερκούρη, γίνεται το κεντρικό πρόσωπο και η ενσάρκωση της αναζήτησης του ξεπεσμένου αρχαίου ελληνικού πνεύματος από έναν ερασιτέχνη αμερικάνο φιλόσοφο, που επισκέπτεται για πρώτη φορά την Ελλάδα και τον ερμηνεύει ο ίδιος ο Ντασέν, ο οποίος προσπαθεί να της εξηγήσει ότι η Μήδεια δεν κρύβει τα παιδιά της για να την σκάσει στον μπερμπάντη Ιάσονα και ότι στο τέλος δεν πάνε «όλοι μαζί στην ακρογιαλιά», όπως λέει η Ίλια και σκάνε όλοι στα γέλια.
Στο τέλος ο Ντασέν καταλαβαίνει ότι κάνει μία τρύπα στο νερό, γίνεται σώβρακο και ο ίδιος κατεβάζοντας έναν τενεκέ ούζο, χορεύει συρτάκι σαν τον χιμπατζή και φεύγει όπως ήρθε (με το πλοίο) σκίζοντας τις σημειώσεις του και πετώντας τες στη θάλασσα.
Οι Αμερικανοί, ψάχνοντας τα ίχνη του Ντασέν, είχαν όρεξη για φολκλόρ και πλάκα. Και επειδή ήταν και της υγιεινής διατροφής, τους πήγα για αριστουργηματικό πατσά στον καθεδρικό ναό του είδους, στου «Τσαρούχα». Χωρίς όμως να τους πω τι φάγανε. Ακόμα και όταν γλύφανε και τα δάχτυλα τους και με ρωτάγανε «αν είχε μανιτάρια η σούπα». Σαν άλλος Χάνιμπαλ Λέκτερ, που τάισε σωταρισμένο το συκώτι του φλαουτίστα στο Διοικητικό Συμβούλιο της Φιλαρμονικής της Βαλτιμόρης, έτσι και εγώ τους πρόσφερα ψιλοκομμένη μοσχαρίσια κοιλιά με σκορδοστούμπι και μπούκοβο.
Τελικά τους το εξήγησα με sms μόλις μπήκανε στο αεροπλάνο για Αμερική. Έτσι, για να μας θυμούνται.
Διαβαστε ακομα: