ΝΑ ΚΕΛΑΙΔΑΝΕ ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ

 

Ανατρίχιασα πιτσιρικάς όταν διάβαζα λεπτομέρειες για την κηδεία του. Εξήντα γεροδεμένοι ιθαγενείς μετέφεραν το φέρετρο του ανοίγοντας δρόμο με τις λάμες τους στην πυκνή ζούγκλα, μέχρι υψηλά στην κορυφή του βουνού Βαέα. Φοβερά πράγματα.

Τον έθαψαν σ’ αυτό το βουνό, διότι όσο ζούσε, εκεί στα νησιά Σαμόα του Ειρηνικού, από το μπαλκόνι ατένιζε την κορυφή του Βαέα. Ήταν ο «τουζιτόλα», στη γλώσσα των ιθαγενών «ο άνθρωπος που έλεγε ιστορίες».

Νοέμβριο του 1850 γεννήθηκε στο Εδιμβούργο ο συγγραφέας Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον. Έγραψε θρυλικά βιβλία. Το Νησί των Θησαυρών. Ο Δόκτωρ Τζεκύλ και ο Μίστερ Χάϋντ. Το Μαύρο Βέλος. Πέθανε από φυματίωση το 1894, σά σήμερα 3 Δεκεμβρίου, στα 44 του χρόνια. Και πολύ έζησε αυτός ο από τη γέννησή του φιλάσθενος άνθρωπος.

Εκεί που βρίσκεται ο τάφος του ακόμα και σήμερα απαγορεύεται να ακουστεί τουφεκιά. Φοβερά πράγματα. Δεν τολμάει κυνηγός να βαρέσει με καραμπίνα, να μην ταράξει την ησυχία των πουλιών, που κελαϊδάνε τα τραγούδια που αγαπούσε ο Ροβέρτος Λουδοβίκος Στήβενσον.

Ο Σκωτσέζος συγγραφέα; είχε σπουδάσει μηχανικός. Ερωτεύθηκε μια 26χρονη χήρα με δυο παιδιά, Φάνυ Όσμπορν στο όνομα, πολύ τρυφερή ιστορία. Η κοπέλλα υποχρεώθηκε να ξενητευτεί στην Αμερική κι όταν ο Στήβενσον έμαθε πως αρρώστησε πήγε να την βρεί. Τελικά την παντρεύτηκε και υιοθέτησε τα δυο παιδιά της.
Αυτό είναι το κείμενο που ο ίδιος ο Στήβενσον πριν πριν πεθάνει είχε ζητήσει να χαρακτεί στην ταφόπλακα του: 

"Κάτω απ' τον πλατύ, τον έναστρο ουρανό
σκάψετε μνήμα κι άστε να ξεκουραστώ.
Χαρούμενα όπως έζησα
έτσι πεθαίνω με χαρά.
Στο μνήμα να χαράξετε θέλω τα λίγα λόγια αυτά:
Κείτεται εδώ όπου τόσο λαχταρούσε
για νάβρη μιαν ημέρα τη θανή.
Και βρήκε σπίτι ο ναύτης, ο ταξιδευτής
Σπίτι ο κυνηγός και των βουνών ο εραστής

Διαβαστε ακομα:

Η ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΖΩΗ ΦΙΡΜΑΡΑΣ ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗΣ