ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΧΕΙΛΗ ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΙ ΡΩΓΕΣ ΣΤΑ ΣΤΗΘΗ ΤΟΥΣ

Διεθνές Δίκαιο και Πράσινοι Ίπποι. Το ρολόι του χρόνου γράφει Έτος Κυρίου 2022 και μετά από δύο Παγκόσμιους Πολέμους, από  εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρών τους δύο τελευταίους αιώνες και ποταμούς τσάμπα αίματος και φιλοσοφικής μελάνης που αναμίχθηκαν με  επιστήμη και τεχνολογία κι έπεσαν για γούρι στα θεμέλια της οικοδόμησης ενός νέου υπέροχου κόσμου, ΤΙΠΟΤΕ δεν έχει αλλάξει από την εποχή που χίλια πλοία έπεσαν στη θάλασσα για να φέρουν πίσω την Ωραία Ελένη.  Τίποτε απολύτως. Ο Μεγάλος Φονικός Πίθηκος έμεινε ίδιος κι απαράλλαχτος.

Ίσως οι προφάσεις να άλλαξαν. Από την εποχή του Τεμουτζίν που έμεινε στην ιστορία ως Τζένγκις Χαν κι είπε τα πράγματα με τ’ όνομα τους: "Η μεγαλύτερη τύχη που μπορεί να έχει ένας άντρας είναι να καταδιώξει και να νικήσει τον εχθρό του, να αρπάξει όλα του τα υπάρχοντα, να αφήσει τις γυναίκες του βουτηγμένες στο θρήνο και στους ολολυγμούς, να καβαλήσει τα άλογα του, να χρησιμοποιήσει τα κορμιά των γυναικών του σαν πουκάμισα, να τις κοιτά και να φιλήσει τα ροδαλά στήθη τους, να φιλήσει τα χείλη τους, που είναι τόσο γλυκά όσο και οι ρώγες στα στήθη τους." Κι άφησε ιστορικούς και ψυχιάτρους με τα χέρια ψηλά.

Όχι ότι ήτανε λιγότερο κυνικός ο προκουράτορας της 1^ης Γαλλικής Δημοκρατίας Ναπολέων Βοναπάρτης, που ξεκαθάρισε στον ενεό Φουσέ ότι σκοπεύει να σύρει την Ευρώπη στο δρόμο από τα μαλλιά σαν γριά πόρνη.  

Οι Αιτίες και Αφορμές του Πελοποννησιακού Πολέμου, που διαβάσαμε στον Θουκυδίδη στα σχολικά μας θρανία, είναι πάντα εκεί, ίδιες κι αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου, για όλες τις εποχές, όλες τις κοινωνίες και όλους του πολέμους. Το τελεσίγραφο των Αθηναίων στους Μηλίους λες και γράφτηκε χθες. Οι μπούρδες που ακούγονταν στην Πνύκα από τον Κλέωνα και τον Υπέρβολο είναι ακριβώς ίδιες, ίσως μάλιστα και λιγότερο ουρανομήκεις από αυτές που ακούγονται και σήμερα από τους σύγχρονους  σαχλαμάρες που μιλάνε με «δημοκρατική νομιμοποίηση».  

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Μπούκαρε ο Πούτιν στη φουκαριάρα την Ουκρανία κι είναι, λέει, η πρώτη εισβολή σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι δύο Αττίλες των Τούρκων στην Κύπρο προφανώς δεν μετράνε. Ούτε οι βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου στο Σεράγεβο. Και τρέχουνε στο ατάκα κι επιτόπου οι Ευρωπαίοι να βγάλουν εκτός swift το ρούβλι. Ενώ την τουρκική λίρα δεν την αγγίξανε ποτέ των ποτών ποτέ. Εν των μεταξύ, την ίδια ώρα που κατεβαίνουνε στο γήπεδο να παίξουν μπάλα οι τρομεροί Τσετσένοι από το Γκρόζνι (Τρόμος στα ρώσικα) οι Αμερικάνοι στέλνουν τας ευχάς τους. Γι αυτό σας λέω. Αυτά που ακούγονταν στην Εκκλησία του Δήμου στην Αθήνα του Περικλή είναι πταίσματα σε σχέση με αυτά που ακούγονται σήμερα από τους κοντοκουρεμένους και καλοχτενισμένους εκπροσώπους τύπου.  

Στις μέρες μας οι πόλεμοι γίνονται για αγωγούς, πετρέλαια, φυσικά αέρια, άλλα από κοιτάσματα στον Καύκασο και άλλα από χυλωμένη φασολάδα με σέλινο. Αλλά πάντα στο όνομα της Δημοκρατίας.

Δημοκρατία. Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ για ποιον λόγο διαβάζουμε μόνο τον Επιτάφιο του Περικλέους και την Αντιγόνη του Σοφοκλή, αλλά ποτέ δεν διδάσκεται ο Αριστοφάνης και ο Πλάτωνας στα σχολεία; Μήπως, λέω μήπως, ζούμε μία συλλογική αυταπάτη;  

Διαβαστε ακομα:

Η ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ 55 ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ!!!