ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΑΝ – ΠΑΝΤΑ…

Κάνω πόλεμο, μ’ όλη τη δύναμη πυρός που διαθέτω και κοπανώ τον άλλονα. Θα κάνω πίσω μόνο εάν ο αντίπαλος σκύψει, προκειμένου για να του τη φορέσω από πίσω άνευ πολέμου. Ακριβώς αυτό. Σταματώ τον πόλεμο, σταματώ να τον βομβαρδίζω, αν δεχθεί τους όρους μου. Αν κάνει αυτά που θα του πω…

Μιλάνε τα όπλα. Η μεγαλύτερη πολεμική ισχύς, κι αυτή είναι με το μέρος μου. Όσο κι αν αντισταθεί ο εχθρός, αυτός που εγώ ορίζω εχθρό, κάποια στιγμή θα λυγίσει. Επειδή είμαι σε πλεονεκτικότερη θέση. Επειδή έχω μεγαλύτερο οπλοστάσιο. Σαν τον παίκτη που κάθεται στο τραπέζι και δεν κωλώνει διότι έχασε δυο και τρεις και τέσσερις γύρους. Έχει ατέλειωτο χρήμα, και κάποια στιγμή όταν του γυρίσει το χαρτί, θα τους κερδίσει όλους.

Είμαστε εκεί που είμασταν, πάντα. Από την  εποχή του Νώε, ο πιο αρματωμένος, ο πιο πλούσιος επιβάλει αυτό που εκείνος αποφασίζει. Το ίδιο, απολύτως το ίδιο πλάνο συνεχίζεται και σήμερα. Στον πόντο. Το βλέπουμε στην Ουκρανία. Βαράω, λέει ο Πούτιν, διότι είμαι πιο δυνατός. Και θα σταματήσω να βαράω τον ασθενέστερο στόχο μου, την Ουκρανία, μόνο αν το θύμα μου συμφωνήσει να κάνει τα κέφια μου. Αυτά που εξυπηρετούν τα συμφέροντα μου.

Αυτή είναι η… πρόοδος που σημείωσε στους αιώνες ο άνθρωπος, και για την οποία δικαιούται να είναι υπερήφανος. Οι θρησκείες, οι φιλοσοφίες, τα ρεύματα τα πνευματικά, τα πολιτιστικά, η απίστευτη εξέλιξη στην τεχνολογία, όλα αυτά είναι για πέταμα. Όλα αυτά έχουν θέση μόνο στη χωματερή. Επειδή τίποτα, μα τίποτα, δεν κατάφεραν να αλλάξουν. Να εμποδίσουν, δηλαδή, το κτήνος να έχει συμπεριφορά κτήνους.