ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΥΛΑΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ...

Αυτή πια η Meryl Streep, (θανάσιμα γοητευτική και παράδοξα πιο ερωτική και ερωτεύσιμη τώρα, παρά απ’ ότι την θυμάμαι στον Ελαφοκυνηγό και στο Out of Africa), θαρρείς πως γεννήθηκε για να παίζει σε μιούζικαλ. Τι κίνηση, τι χάρη, τι αέρας! Μιλάμε τώρα για γυναίκα που διανύει την έβδομη δεκαετία της ζωή της και σε μία σκηνή (σε slow motion στο μοντάζ) πηδάει στον αέρα και πιάνει τις άκρες των ποδιών της σε διάταση! Ενώ στο “The winner takes it all”, που τραγουδάει στον Brosnan είναι ΕΚ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΗ. Οι ανάσες της, η έκταση της, τα σβησίματα της, η ραγισμένη φωνή της όταν δακρύζει, (καλά, για την θεατράλε  απόδοση του τραγουδιού δεν συζητάμε) είναι κορυφαίου επιπέδου.

Πως διάολο τα καταφέρνει; Και δεν είναι μόνον αυτή. Οι ηθοποιοί στο Hollywood, κάθε φορά που καλούνται να πάρουν μέρος σε μιούζικαλ, ή το απαιτεί ο ρόλος, τραγουδάνε, χορεύουν και παίζουν μουσική οι ίδιοι, λες και είναι πεπειραμένοι επαγγελματίες του είδους. Και αν για το χορό ή το τραγούδι μπορείς τέλος πάντων να περιμένεις κάποια καλά αποτελέσματα με κάποια καλή προπόνηση, για την μουσική τα πράγματα είναι πολύ - πολύ πιο δύσκολα.

Πρόσφατα είδα τον Miles Teller στο «Maverick» να παίζει το «Great Balls of Fire» στο πιάνο (η σκηνή ολόκληρη έχει ανέβει στο You Tube, όχι στην ταινία και κακώς διότι είναι καταπληκτική) και απόρησα διότι τον θυμάμαι στο Whiplash να τα σπάει στα ντράμς. Ο Bradley Cooper  απέδωσε εξαίσια με την ακουστική κιθάρα το οσκαρικό τραγούδι στο A Star is Born, ενώ ο Dennis Quaid, στον ρόλο της ζωής του, έκανε επί ένα χρόνο εντατικά μαθήματα με τον ίδιο τον «Killer» Jerry Lee Lewis για να παίξει δαιμονισμένο πιάνο στην βιογραφική ταινία για τον θρύλο του rock ‘n roll. Και αξέχαστη είναι η τρομπέτα που έπαιζε (ακόμα και μόνο με το επιστόμιο) ο Montgomery Clift στο κλασσικό «Από εδώ ως την αιωνιότητα».

Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Ώστε η απορία μένει. Πρόκειται μόνο, ή κυρίως, για ταλέντα; Ή είναι αποτέλεσμα σκληρής κι επίπονης δουλειάς;

Η απάντηση είναι το δεύτερο: Σκληρή κι επίπονη δουλειά. Και ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΣ. Σε σημείο ΤΕΛΕΙΟΜΑΝΙΑΣ. Οι συγκρίσεις  με τα δικά μας, βέβαια, περιττεύουν. Όπου ιδίως εδώ και σαράντα χρόνια, όπως παντού, έτσι και στην Τέχνη, έχει επικρατήσει η Αρχή της Ήσσονος Προσπάθειας. Μιλάμε για μία ακόμα κορυφαία πολιτιστική παρακαταθήκη της πασοκάρας της δεκαετίας του '80, που πέρασε από τα «πολιτιστικά κέντρα» της παραλιακής και της Ιεράς και Εθνικής Οδού στην Επίδαυρο, ταξίδεψε στο χρόνο και έφτασε ατόφια σ’ εμάς. Εις υγείαν μας.  

Διαβαστε ακομα:

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗ ΓΗ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ