ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ ''ΙΠΤΑΜΕΝΑ'', ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ...
Πεινάς. Το στομάχι ζητάει να του σπρώξεις τροφή. Κατουριέσαι. Η φύση σου πάλι σε στέλνει στην τουαλέτα. Δεν αγνοείς τη φύση σου, τη φτιάξη σου, διαφορετικά έχεις κόστος, κύριε μαλάκα. Και προσοχή! Δεν θα φας περισσότερο απ' όσο σου ζητάει. Δεν θα περιμένεις να κατουρήσεις κι άλλο, όταν το σωληνάκι έχει αδειάσει, τέλος, δεν έχει άλλο να στάξει.
Λέμε για δύο από τις φυσικές λειτουργίες. Την τροφή και την ούρηση. Το ίδιο στον ύπνο, στο σεξ, κι εκεί θες μέτρο.
Βιάζεσαι, όμως. Γι' αυτό γίνεσαι βίαιος. Ανεβάζεις στροφές, γι' αυτό είσαι σε μόνιμο εκτροχιασμό. Είσαι μηχάνημα για να περπατάς σε 10 λεπτά το χιλιόμετρο κι εσύ τρέχεις σαν τρελός το μαραθώνιο σε δύο ώρες.
Βιασμός. Αυτό που λέμε. Βαρβαρισμός. Κόντρα δίχως όρια στη φύση. Είσαι ο τεράστιος αρχιμαλάκας αν θαρρεί πως δεν θα την πληρώσει. Κι αυτό που θα προκύψει θα κρατήσει μόλις μια στιγμή. Μια κι έξω.
Διαβαστε ακομα: