ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΛΑΙΟΥΣ

 

Ένα μικρό σοκ. Εικοσάχρονος νέος, μπάνικος, καλοφτιαγμένος, μοντέρνος, έξυπνος, φοιτητής στο εξωτερικό, πάνω στην κουβέντα της παρέας, του βγήκε αυθόρμητα μια αλήθεια:

- Δεν έχω διαβάσει ούτε ένα βιβλίο. Γιατί να το κάνω; Δεν μου 'ρχεται, δεν νομίζω πως το 'χω ανάγκη, ότι κάτι μου λείπει.

Δεν τον σχολιάζω, να του πω ότι έχει πιαστεί κορόιδο, όταν αγνοεί έναν από τους έρωτες της ζωής. Λέω για το διάβασμα ενός μυθιστορήματος. Την απόλαυση ενός λογοτεχνικού έργου. Γιατί να κρίνω τη μαλακία του νέου; Η μαγκιά είναι να παρατηρεί κανείς τι γίνεται γύρω μου, όχι να παριστάνει τον δάσκαλο ζωής στον καθένα που ζει κατά λάθος. Στο φινάλε, ρωτάς αν ο άλλος θέλει να ξαπλώσει μ' ένα μανούλι, απόλυτα διαθέσιμο σε κάθε στάση, και όποια στιγμή της ημέρας.

Αυτό είναι το διάβασμα. Μια συνουσία. Μια ηδονή. Μια ανάγκη. Ένας έρωτας. Διαβάζεις τον τεράστιο συγγραφέα και παίρνεις τα πρώτα μαθήματα ζωής. Έρχεσαι σε επαφή με το τι παίζει στους αιώνες και τι βασανίζει τις ανθρώπινες σχέσεις.

Πέρα απ' αυτό. Είναι η ''γλυκειά ύπνωση'' που κερδίζει εκείνος που βυθίζεται, όσο διαρκεί η ανάγνωση ενός βιβλίου. Στην ιστορία και στους χαρακτήρες της που περιγράφει στο βιβλίο ο συγγραφέας. Το σώμα και το πνεύμα του αναγνώστη συναντιώνται με την ιστορία που διαβάζει κι αρχίζουν να αποκτούν τις ισορροπίες τους.

Έχει συγγράψει κάποιος το αριστούργημα του κι εγώ θα του γυρίσω την πλάτη; Σα να με καλεί η θεά στο κρεβάτι της κι εγώ της λέω ''Κάνε μας τη χάρη, κυρά μου, δεν έχω χρόνο για σένα, τώρα τη βγάζω με τη μαλακία μου, το μαλακιστήρι μου... ''.

Διαβαστε ακομα:

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΟΙ ΤΡΙΧΕΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΤΟ ΤΣΕΜΠΕΡΙ