ΤΑ ΖΩΑ ΕΧΟΥΝ ΨΥΧΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ...

Έρνεστ Θόμπσον Σέτον. Πρόκειται περί συγγραφέως και όνομα όχι απλά δεύτερο και τρίτο, όμως άγνωστο στον πολύ κόσμο. Επόμενο, δεν ήταν πέννα ενός Ερνεστ Χεμινγκουαίη και ενός ΜαρκΤουαίην, Τσαρλς Ντίκενς και Εμίλ Ζολά. Ούτε κάποια δική του ιστορία έγινε ταινία, να τον βγάλει στη σέντρα. Με αφορμή σα σήμερα 23 Οκτωβρίου, το 1946, το θάνατο του Έρνεστ Θόμπσον Σέτον, ο αποδυτηριάκιας έχει κάποιο συγκεκριμένο λόγο να αφιερώσει τούτες τις αράδες στη μνήμη του Άγγλου που σπούδασε στον Καναδά και το Παρίσι κι έγινε λάτρης της φύσης, της άγριας φύσης και των ζώων.

Ο λύκος Λόμπο ήταν ασύλληπτος και πέθανε από τον καϋμό του όταν οι άνθρωποι που τον κυνηγούσαν συνέλαβαν τη συντρόφισσα του, την λύκαινα Μπλάνκα. Ο Ραγκυλαντ, το κουνελάκι το άτακτο, δεν άκουγε την μάνα του, την κουνέλα. Ο Ουϊλυ το σκυλάκι, ο Κέλυ, το μαύρο άλογο. Εκτός όλων των άλλων έγραψε και τη βιογραφία της Αρκούδας.

Το τελευταίο. Όλες οι ιστορίες του Θόμπσον Σέτον είναι αληθινές! Έγραψε για ζώα που προσωπικά είχε γνωρίσει πολύ κοντά.

Διαβαστε ακομα:

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ...