ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΘΕΩΡΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟΥ

Με το που γίνεται το διάλειμμα και πέφτει αυλαία στη σκηνή εμφανίζεται στο θέατρο ο εισπράκτορας μ' ένα κηροπήγιο στο χέρι. Να πληρωθεί το εισιτήριο από τους θεατές. Και στις μικροπαύσεις της παράστασης, από τη μία “πράξη” του έργου στην άλλη, γκομενίτσες με πανέρια πουλάνε γλυκά, ρόφημα από γλυκάνισο, πορτοκάλια, ξηρούς καρπούς, ενώ στα θεωρεία σερβίρονται καφές μερακλήδικος και σπέσιαλ παγωτό.

Μια γρήγορη περιγραφή του θεάτρου τρεις αιώνες πριν στην Βενετία, στην πόλη-κράτος που για αιώνες ήταν η πλανηταρχία στη Μεσόγειο θάλασσα. Κάθε θεωρείο στο θέατρο ήταν ένα μίνι-μπουρδέλο. Εκεί ο αριστοκράτης θα συναντηθεί με την επώνυμη γκόμενά του, και η κυρία του καλού κόσμου με τον ζιγκολό της.

Ιδιοκτήτες των θεάτρων ήταν οι μεγαλοκλεφτάδες. Οι θέσεις κλεινόντουσαν με εισιτήριο “διαρκείας” για όλη τη σαιζόν, στα θεωρεία. Στην πλατεία πήγαιναν οι απλοί άνθρωποι και τα έσοδα από τα εισιτήρια του λαουτζίκου πήγαιναν στην τσέπη των ηθοποιών και του συγγραφέα. Οι γονδολιέρηδες μπαίνανε δωρεάν στο θέατρο.

Εποχή του Carlo Goldoni, του μεγάλου θεατρικού κωμωδιογράφου, αυτός υπέγραψε την “Λοκαντιέρα” και τον “Υπηρέτη των Δύο Αφεντάδων”. Ο συγγραφέας που άλλαξε, που αναμόρφωσε την κωμωδία. Βενετσιάνος.Γεννήθηκε Φεβρουάριο του 1707 και πέθανε πάμπτωχος σα σήμερα 6 Φεβρουαρίου, το 1793 στο Παρίσι. Τι δουλειά είχε εκεί; Είπαμε. Ήταν σπουδαίος, επόμενο να τον κυνηγήσουν, να τον ρουφιανέψουν, να τον μπλέξουν και σε βρωμοδουλειές. Γι' αυτό την κοπάνησε από την πατρίδα του για την Αυλή του Λουδοβίκου.