ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΡΩ, ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ... , ΕΛΑ ΚΙ ΟΠΩΣ ΠΕΣΟΥΜΕ!
Αδιάβαστοι, άσχετοι, σίγουρα αφελείς όσοι ότι σήμερα μας λένε πως τα ήθη έχουν χαλαρώσει. Μια κουβέντα κλισέ στους αιώνες! Διακόσα θεατρικά έργα να δεις π.χ. του 1500 μ.Χ. ή του 1500 π.Χ θα ακούσεις την ίδια βιόλα, κάποιος στη σκηνή, με λύπη, με απογοήτευση θα ρίξει την περιβόητη ατάκα ''Χάλασε ο κόσμος στον καιρό μας... ''. Μαλακίες.
Ανοίγουν το στόμα οι αστοιχείωτοι, κυρίως ιερωμένοι και πολιτικοί, και πουλάνε ηθική. Η αλήθεια είναι άλλη. Ο άνθρωπος ήταν πάντα άνθρωπος. Με τις ίδιες αδυναμίες. Όσο πουτανιάρης ήταν και πριν χίλια και πριν τρεις χιλιάδες χρόνια, τόσο είναι και στον καιρό μας.. Πάντα έκανε κέφι να ξεδώσει και στο βρώμικο, στο πρόστυχο, στο απαγορευμένο.
Γι’ αυτό και οι μάγκες που έφτιαξαν τις θρησκείες δεν παρέλειπαν να περιλάβουν στην ατζέντα και το μπουρδέλιασμα. Πονηροί οι άνθρωποι, δεν σε ήθελαν στο ζόρι κάθε ημέρα, όλο το χρόνο. Δεν ήταν κορόιδα, διαφορετικά αν δεν λασκάρανε το πράμα, θα σε χάνανε. Κάποια στιγμή θα τους έλεγες «Βαρέθηκα, άνθρωπος είμαι, ορμές έχω, όχι μονάχα μυαλό στο επάνω κεφάλι, αλλά και επιθυμίες στο κάτω κεφάλι».
Ψάξε βρες από πότε και πως ξεκίνησαν εκείνες οι γιορτές στην αρχαία Ελλάδα για πάρτη του αλανιάρη θεού, του Διόνυσου. Οι γιορτές της απόλυτης ελευθερίας. Της ασυδοσίας. Να μη δίνει κανείς λογαριασμό σε κανένα. Στη συνέχεια, κάποια στιγμή γέννησαν το καρναβάλι.
Τίποτα δεν ξεφυτρώνει στην εποχή του. Τα πάντα όλα έχουν το παρελθόν τους. Το άγνωστο και ακαθόριστο παρελθόν τους. Ό,τι θεωρείται νέο, στην πραγματικότητα αποτελεί τη συνέχεια, έστω τη διαμόρφωση, τη παραμόρφωση, έναν άλλο στήσιμο, όμως με βάση το προηγούμενο σχετικό σκηνικό.
Της πουτάνας το μαγκάλι γινόταν στα Διονύσια, κι αυτό ακριβώς το έθιμο εξελίχθηκε κι έδωσε τις γιορτές του καρναβαλιού. Και τι γινόταν τότε, στην αρχαιότητα; Αρκεί να αναφέρει κανείς ότι το ξεφάντωμα και, για να μην κρυβόμαστε, μέσα και το σεξουαλικό όργιο έπεφτε ήταν δίχως όρια. Άντρας με γυναίκα, γυναίκα με άντρα, άγνωστοι μέχρι εκείνη τη στιγμή. Λόγω της ημέρας! Λόγω του... εθίμου, το οποίο δεν παρέλειπαν να τιμήσουν!
Και το... απρόβλεπτο ήταν απόλυτα επιτρεπτό! Αποδεκτό! Γι’ αυτό, και η υποτιθέμενη «σοβαρή», η πουριτανή θρησκεία, ο χριστιανισμός, ενώ έκλεψε, ενώ αντέγραψε τα κόλπα της προηγούμενης θρησκείας, κάποια άλλα τα καταδίκασε σαν ειδωλολατρικά. Σαν παγανιστικά. Αυτό αποφάσισαν για τις καρναβαλιστκές εκδηλώσεις στην οικουμενική Σύνοδο το 692.
Εμείς, βέβαια, είμαστε με τον Διόνυσο. Αμετακίνητα εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια.
Διαβαστε ακομα: