ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ

ΨΑΛΤΗΣ: Ιδού εγώ λοιπόν,
ο πλασμένος για τις μικρές κόρες και τα νησιά του Αιγαίου
ο εραστής του σκιρτήματος των ζαρκαδιών
και μύστης των φύλλων της ελιάς
ο ηλιοπότης και ακριδοκτόνος

ΧΟΡΟΣ: Λύνει αέρας τα στοιχεία και βροντή προσβάλλει τα βουνά
Μοίρα των αθώων, πάλι μόνη, να σε, στα Στενά!
Στα Στενά τα χέρια μου άνοιξα...

Στίχοι από τον Άξιον Εστί του Οδυσσσέα Ελύτη. Του ποιητή.

Τι θα πει Ποιητής; Από το ρήμα Ποιώ. Τι θα πει Ποιώ; Δημιουργώ θα πει, κατασκευάζω κάτι, φτιάχνω, κάνω, εκτελώ. Το “Ποιώ” παραπέμπει σε κάτι πιο πνευματικό. Απ' αυτό το ρήμα βγήκε η λέξη ποιότητα.

ΨΑΛΤΗΣ: Τα θεμέλια μου στα βουνά
Και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος
Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω.

ΧΟΡΟΣ: Εσύ μόνη απ' τη φτέρνα τον άντρα γνωρίζεις
Εσύ μόνη απ' την κόψη της πέτρας μιλάς

Και πιάνει στα χέρια του τους στίχους ο γιος του Θεού της Μουσικής και στέλνει το Άξιον Εστί στους ουρανούς. Και βάζει τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, που ακόμα και στον άλλον κόσμο που πήγε δεν έχει καταλάβει τι τραγούδησε:

ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ: Πού να βρω τη ψυχή μου
το τετράφυλλο δάκρυ!

ΧΟΡΟΣ: Τα κορίτσια μου πένθος για τους αιώνες έχουν
Τ' αγόρια μου τουφέκια κρατούν και δεν κατέχουν

ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ: Πού να βρω τη ψυχή μου – το τετράφυλλο δάκρυ!

Ακόμα από το Άξιον Εστί:

ΤΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ, ΧΟΡΟΣ: Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή
Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους Τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά

Διαβαστε ακομα:

ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ''ΠΟΥΛΑΜΕ'' ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ