ΜΠΟΥΑΤ ΜΕ 17 ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΣΤΕΝΕΣ

 

Τη δεκαετία του '60, τη δεύτερη μεταπολεμική, διότι μέχρι το 1949 έπαιζε ο εμφύλιος, η Ελλάδα άκουγε “Νέο Κύμα”. Τραγούδια μελωδικά, μπαλαντιάρικα, με στίχο ποιητικό και μαστορεμένο.

Πριν σκάσουν μύτη τα σκυλάδικα της εθνικής οδού και τα μπουζούκια της παραλιακής, οι μπουάτικοι τραγουδιστές και συνθέτες του Νέου Κύματος είχαν περιχαρακωθεί στης Πλάκας τις γειτονιές.

Πέθανε το 2014 ο Λάκης Παπάς, σα σήμερα 26 Μαρτίου. Όταν τον άκουσα από το κρατικό ραδιόφωνο στο “Μανούλα μου” του Μάνου Χατζηδάκι είπαμε με την παρέα να πάμε στο “μαγαζί” που τραγουδούσε. Ήταν ένα δωμάτιο, όχι με περισσότερες από 15-17 μικρού μεγέθους καρέκλες, για να στριμωχθούνε όλες, και είχαμε πληρώσει το βερμούτ 20 δραχμές, σήμερα 6 λεπτά του ευρώ. Πρεβεζάνος ο Λάκης Παπάς, έφυγε 76 χρονών.
Ο κόσμος των μπουάτ. Η νύχτα της Πλάκας και της ποιοτικής νεολαίας. Τα μαγαζιά γεμάτα. Πρώτα ονόματα στη μαρκίζα και τραγουδιστές που δεν έγιναν φίρμες. Ατέλειωτα πράγματα έχουν γραφεί για εκείνη την εποχή.
Ναι, ήταν μία άλλη Ελλάδα εκείνη του Χατζηδάκι και του Θεοδωράκη, του Σταυρίδη και του Φωτόπουλου, του 1-1-4 και της Ένωσης με την Κύπρο, του ελαφρού τραγουδιού, μετά του Νέου Κύματος και του πολιτικού, του λεγομένου στρατευμένου, τραγουδιού. Στη συνέχεια ήρθε το ξεσάλωμα, η κραιπάλη, η πολιτιστική παρακμή, ό,τι προηγήθηκε από το κέρατο το βερνικωμένο, το μνημόνιο ντε.
Διαβαστε ακομα:

ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΣΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 21