ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥ
Πρόκειται για άτομο χωρίς μπέσα όποιος όσα χρόνια ζει είναι με τα άρματα του μέχρι τα νύχια και τα δόντια. Ένα κάθαρμα είναι. Και δεν μπορείς να του έχεις εμπιστοσύνη. Πολεμάει για να πολεμήσει. Παραμύθι φούρναρης ότι το κάνει για την πατρίδα, για την τιμή του έθνους, για το συμφέρον του λαού. Μαλακίες. Ποια πατρίδα και ποιος λαός.
Δεν υπήρχε καμία πατρίδα στην Ισπανία πριν χίλια χρόνια. Αληταράδες αριστοκράτες υπήρχαν. Κατσαπλιάδες και λαμογιάριζαν με τους ευγενείς, με τους βασιλιάδες. Και ο ένας με το παραμικρό την έπεφτε στον άλλονα. Ποια πατρίδα και ποιος λαός. Και ποια θρησκεία, αφού όλοι ήταν χριστιανοί, ποιος ο λόγος να σκοτώνονται μεταξύ τους.
Αναφερόμαστε στον Ροδρίγο Δίαθ, τον λεγάμενο τον είπαν αραβιστί “Ελ Σιντ”, εποχή όπου στην Ισπανία μέσα στο παιχνίδι ήταν και οι μουσουλμάνοι Άραβες. Και τον νεκρό ήρωα, αυτό θα πει Ελ Σιντ, τον στήσανε πάνω στο άλογό του, να τον δουν οι Άραβες ότι ζει ακόμα, ότι είναι σε θέση να οδηγήσει τον στρατό και να χεστούν επάνω τους οι αντίπαλοι. Παραμύθια θέλουν οι λαοί. Δώστους παραμύθια, να ζήσουν και οι ποιητάδες, οι τεμπελχανάδες.
Στρατιωτικός καριέρας ο Ροδρίγο, γεννήθηκε 31 Ιουλίου, το 1048, και πέθανε πριν τα 50 του χρόνια. Είναι δυνατόν να μασάει ο κόσμος ότι ήταν παιδί του λαού, ότι ήταν “καλός άνθρωπος”, όταν δεν άφησε ποτέ το σπαθί του από τότε που το πρωτόπιασε; Σιγά, ρε, μη τον έλεγαν και καντηλανάφτη.
Διαβαστε ακομα: