Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ... ΠΡΟΔΟΤΕΣ

Στο φινάλε, τι σημασία έχει αν ο Πήλιος Γούσης, όχι κάποιος τυχαίος του 1821, πρόδωσε ή όχι τους συμπατριώτες του. Τι, δηλαδή, αποδεικνύεται με τη ρουφιανιά; Ότι ο Αλή Πασάς δεν ραδιουργούσε ή ότι όλοι οι Έλληνες οπλαρχηγοί ήταν πεντακάθαροι πατριώτες. Αυτά να τα λένε στις εθνικές γιορτές, διότι ανεβάζουν το εθνικό φρόνημα.

Και οι προδότες, και οι δωσίλογοι βοηθάνε τον εθνικό εγωϊσμό, την εθνική υπερηφάνια. Μεγαλοποιείται έτσι μια εθνική νίκη. Σε πείσμα της πουστιάς, της προδοσίας δεν κωλώσανε οι δικοί μας και τα έβαλαν με τον ισχυρώτερο εχθρό.

Σα σήμερα 26 Σεπτεμβρίου, το 1803, ο Πήλιος Γούσης, υπασπιστής Αλβανού αξιωματικού του γιου του Αλή Πασά, με προσωπικές διαφορές με τον Λάμπρο Τζαβέλα, την φέρνει μπαμπέσικα στους συντοπίτες του. Χάρη στην προδοσία του ο Αλή Πασάς, επιτέλους, ξεπαστρεύει τους Σουλιώτες. Για χρόνια πολλά ήταν ο μεγάλος του βραχνάς του πασά.

Όσο αλήθεια είναι η προδοσία του Πήλιου Γούση, άλλο τόσο είναι παραμύθι η βρωμοδουλειά. Κανείς δεν βάζει το χέρι στη φωτιά να πει τούτο και το άλλο. Δεν ξέρουμε. Όσα ''στοιχεία'' επιβαρυντικά έχουμε για τον Γούση, τόσα είναι και για τον... Κίτσο Τζαβέλα. Είπαμε. Δεν ξέρουμε.

Μετά από 17 χρόνια ο οπλαρχηγός Πήλιος Γούσης μέλος της Φιλικής Εταιρείας, είναι συνομιλητής Τούρκου ναυάρχου, απεσταλμένου του σουλτάνου, με σκοπό να ξεπατώσουν τον αποστάτη Αλή Πασά. Και το 1826 ο Γούσης ήταν μέσα στους αγωνιστές στο Μεσολόγγι.

Το τελευταίο, αυτό ιστορικά καρατσεκαρισμένο: Ο Πήλιος Γούσης, πριν την ''προδοσία'' (;) του φιλοδοξούσε να γίνει αυτός αρχηγός στο Σούλι. Οι συμπατριώτες του, μετά το θάνατο του Λάμπρου, επέλεξαν πάλι Τζαβέλα, τον γιο του Φώτο, και ο Γούσης τα πήρε στο κρανίο. Είπε: «Γαμώ τη μάνα του, όλο οι Τζαβελλαίοι θα κυβερνάνε το Σούλι; Τώρα θα τους δείξω εγώ!».

Διαβαστε ακομα:

ΝΟΜΙΜΗ ΑΔΕΙΑ ΖΗΤΙΑΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ...