ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΜΙΚΡΑ ΑΠΛΑ ΤΟΥ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ποιος διαβάζει ένα βιβλίο; Ο βιβλιόφιλος, βέβαια. Και γιατί το κάνει; Για πάρτη του, βέβαια. Πρώτα πρώτα διότι μέσα από τις σελίδες του βιβλίου συναντά τον εαυτό του, τον ψάχνει, τον γνωρίζει, τον συγκρίνει, τον κρίνει, Κάνει κι ένα ταξίδι γνωριμίας στις ζωές των άλλων. Υπάρχουν πάντα και οι άλλοι. Όσο κι αν κλειστεί κανείς στον κύκλο του, οι άλλοι είναι εδώ. Τους γουστάρεις ή όχι είναι πεισματικά έξω από την πόρτα σου.
Σκεπτόμουν να πλησιάσω κανένα γκομενάκι, τουρίστρια στην παραλία, πριν τα 15 μου, κι έτσι είχα την πρώτη ''επαφή'' μου με το βιβλίο. Δηλαδή; Η γκομενάρα απλωμένη στην αμμουδιά διάβαζε, λες βρισκόταν στον κόσμο της. Κι εγώ ήμουνα μια ενόχληση γι' αυτήν. Περίεργο μου καθόταν! Ένας κορίτσαρος, μια νύφη από τον βορρά, ντυμένη μονάχα με το μπανιερό να είναι απορροφημένη στο βιβλίο.
Πιτσιρικάς ήμουνα, μεταπολεμικό ελληνόπουλο και το ίδιο περίεργο μου φαινόταν ένα πλάνο σε ταινία με κόσμο σε τραίνο, να είναι σκυμμένος σε βιβλίο, στο δρόμο για το γραφείο ή το εργοστάσιο,
Πολλά Μικρά Απλά - αυτός είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Διονύση Χαριτόπουλου. Πολλά Μικρά Απλά - κι έτσι είναι ακριβώς. Τα κείμενα του βιβλίου είναι Πολλά, κοντά στα 200 σε αριθμό, το ένα διαφορετικό από τα άλλα. Είναι και κείμενα Μικρά. Σύντομα, δηλαδή, όχι περισσότερο από δυο- τρεις σελίδες το καθένα. Είναι και Απλά αυτά τα Πολλά και Μικρά διαβαστερά κειμενάκια και μετατρέπουν σε πεταλούδα τον αναγνώστη. Να πηγαίνει από το ένα στο επόμενο, στο άλλο κομμάτι του βιβλίου. Να ρουφάει μυρωδιές η πρώην κάμπια, η ''ψυχή'' όπως χαρακτήριζαν την πεταλούδα οι αρχαίοι Έλληνες.
Διαβαστε ακομα: