ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΗ ΛΕΣΒΙΑΡΑ, ΦΛΟΓΕΡΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΑ

Σιμόν ντε Μπωβουάρ. Τεράστιο άτομο. Μοναδικό. Καταραμένο. Η πνευματική αρχηγός του φεμινιστικού κινήματος. Έγραψε το βιβλίο «Δεύτερο Φύλο», το 1949, κι αυτό θεωρήθηκε το ευαγγέλιο, ο ύμνος στην ελευθερία των γυναικών. Επηρέασε αποφασιστικά μια γενιά μετά τον πόλεμο, τότε που ο μαρξισμός έπαιζε δυνατά, ήταν μόδα.

Το Βατικανό απαγόρευσε το «Δεύτερο Φύλο» και η νυμφομανής Σιμόν δαιμονισμένα πήγαινε με άνδρες και γυναίκες, εν γνώσει και με τις ευλογίες του μόνιμου συντρόφου της Ζαν Πωλ Σαρτρ, άλλο θηριώδες μυαλό. Πως αντέδρασε η κυρία για την σε βάρος της απόφαση του ιερατείου του καθολικισμού; Έβαλε το χέρι της μπροστά και το έξυνε.

Σιμόν ντε Μπωβουάρ – Ζαν Πωλ Σαρτρ, το ζευγάρι του 20ου αιώνα (φώτο). Ο αποδυτηριάκιας έχει την πιο μεγάλη κουβέντα για τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, τον μέγα διανοητή του περασμένου αιώνα, τον φιλόσοφο του υπαρξισμού, τον πρωτεργάτη του ξεσηκωμού τον Μάη του 1968 στην Γαλλία, τον θαυμαστή του Στάλιν. Και την γυναίκα της ζωής του, την Σιμόν ντε Μπωβουάρ, που πέθανε σα σήμερα 14 Απριλίου, το 1986. Αριστερή κι αυτή, ανυπότακτη διανοούμενη, ίσως ό,τι πιο σπουδαίο και ακραίο στην Ιστορία του φεμινιστικού κινήματος. Αυτοί, λοιπόν, οι δυο ακόλαστοι τύποι, αμαρτωλοί μέχρι τα μύχια της ψυχής τους, ο Σαρτρ και η Μποβουάρ, χρησιμοποίησαν την αριστερά. Όπως, βέβαια, και η αριστερά τους χρησιμοποίησε. Αυτή είναι η αλήθεια.

Μιλάμε τώρα για δυο κορυφαία, απολύτως εμβληματικά πρόσωπα της σύγχρονης ευρωπαϊκής σκέψης. Τιτάνες πνευματικοί άνθρωποι. Και αντικαθεστωτικοί, βέβαια. Ο Σαρτρ ήταν τόσο απατεώνας που για να επιδοτήσει το προφίλ του αρνήθηκε το βραβείο Νόμπελ, το 1964. Και το 201ο, αυτός ο κομουνίσταρος, ο ασχημάντρας έκλαιγε δημόσια επειδή τα ρώσικα τανκ είχαν μπουκάρει στη Βουδαπέστη.

Έχει καταγραφεί ως ο «ερωτικός δεσμός του 20ου αιώνα» αυτός ανάμεσα στην Μπωβουάρ και τον Σαρτρ, που δεν κοιμήθηκαν ποτέ μαζί, δεν ζούσαν μαζί, άλλωστε. Ο ένας ζητούσε από τον άλλον να βρει ερωτικό σύντροφο για να το παίξουν τρίγωνο.