ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η διείσδυση δεν γίνεται αμέσως. Ποτέ. Συνουσία, στο λέει η λέξη, αυτό είναι, και είναι κάτι περισσότερο από ουσία, δεν είναι όσο πιο γρήγορα αδειάζω το υγρό μου πυρ. Ποτέ. Η διαδικασία θέλει το χρόνο της και τις κατάλληλες κινήσεις. Έχεις στο μισό μέτρο το σώμα της. Σύμφωνοι, πρώτος στόχος είναι το πέος να χωθεί στο αιδοίο της. Κι εκείνη το ίδιο γουστάρει. Να διαπραχθεί Συνουσία. Ο ένας να δώσει τη δική του ουσία στην ουσία της άλλης. Συνουσία. Είπαμε. Το σύμπαν είναι αγεωγράφητο, καμία σχέση με το παν. Το σύνολο είναι η σούμα, το όλον από το άλφα και το βήτα και το γάμα. Πώς, όμως, να γίνει συνουσία, κύριε μαλάκα, όταν βγάζεις στην απ' έξω την ουσία του έργου, και εννοώ τα προκαταρκτικά, κι όχι μόνον τα προκαταρκτικά.

Δεν είναι αρκετό να μη βιαστείς, είναι απαραίτητο για να στείλεις την επιστολή σου στον εγκέφαλό της να αρχίσεις να πατάς τα κατάλληλα πλήκτρα στο κορμί της. Βεβαίως για να επιτευχθεί η Αποστολή, χρειάζεται να γνωρίζεις ότι η διεύθυνση κατοικίας δεν είναι η μεθυστική τρύπα, στην κεντρική πύλη του σώματός της, αλλά εκείνο το σημείο όπου κατοικεί ο εγκέφαλός της. Αυτός, ο εγκέφαλος αποφασίζει τη μεταφορά του αίματος, σε σένα να πάει στο πέος, σ' εκείνη στο αιδοίο. Δεν κατάλαβα. Για να έρθει το νερό από τη βρύση δεν ανοίγεις το διακόπτη; Οι διακόπτες είναι εκεί στο κεφάλι και απελευθερώνουν την τεστοστερόνη στους όρχεις και τα οιστρογόνα στις ωοθήκες.

Αρέσουν στην γυναίκα όλα όσα προηγούνται της διεισδύσεως. Γι’ αυτό, με τον ανάλογο ρυθμό, και βλέποντας και κάνοντας, φτιάχνεις το τέμπο σου στη διαδρομή. Ναι, είναι μια διαδρομή, δεν την πέφτεις με τη μία στο μαγκάλι πριν πάρουν φωτιά τα κάρβουνα. Έχεις αρκετή δουλειά πριν πλησιάσεις στην μικρή περιοχή, αν θες να σκοράρεις αλησμόνητα. Να κάνεις εκείνο το πήδημα που να έχει να το λέει, να το θυμάται σ’ όλη της τη ζωή. Και για να το πετύχεις να μην περιορίζεσαι σε μια πατέντα. Άλλο αυτό. Άλλο κεφάλαιο, μην τα λέμε όλα μαζί σ’ ένα σεντόνι.

Εγώ δεν θα συνιστούσα επίθεση από τον άξονα του γηπέδου. Το ματς είναι στημένο. Σίγουρα θα νικήσεις, όμως μιλάμε για σεξ, όχι για μπάλα. Μην τα μπερδεύουμε τα πράγματα, άλλο αν κάνουμε τις παρομοιώσεις μας. Λοιπόν. Όχι να νικήσεις μόνον εσύ, να σκοράρεις μόνον εσύ. Ξεχνάμε το ποδόσφαιρο, μιλάμε για τη συν -ουσία, την ουσία και από τους δυο. Για να βγάλει, λοιπόν, και εκείνη τη δική της ουσία, στην αρχή κάνεις παιχνίδι από τα άκρα, και δεξιά και αριστερά της. Κι όχι σέντρες!

Με ντρίμπλες, με προσποιήσεις, με σκέρτσα, φέρε τη μπάλα στο κεφάλι, να αναπηδήσει στους ώμους, στο γόνατο, όπου μπορείς- καθυστέρησε το όσο μπορείς, κι αν νοιώσεις ότι σε παίρνει, γιατί όχι ξαναγύρνα πίσω και συνέχισε μ’ άλλο αγωνιστικό στυλ στην περιοχή της.

Φιλιά. Οπωσδήποτε. Και τρυφερές ατάκες, άλλοτε στο αυτί, όταν βολτάρεις, άλλοτε στα οπίσθια της, στην πλάτη της, όπου κι αν γλυκομουρμουρήσεις τη λάγνα κουβέντα θα την υγράνεις κι άλλο.

Αν ήταν στο χέρι μου θα έφτιαχνα τη θρησκεία του έρωτα. Ξεκάθαρα πράγματα. Τη θρησκεία του σεξ. Τι μαλακίες είναι αυτές που οι αρχαίες θρησκείες είχαν τον Θεό ή την Θεά του έρωτα και οι σύγχρονες θρησκείες τον άγιο του έρωτα. Όχι, κυρίες και κύριοι. Εγώ μιλάω τώρα για κανονική θρησκεία της συνουσίας. Να αλλάξει τροπάρι η θρησκεία, η κάθε θρησκεία, και να ζητάει από τους πιστούς να το ρίξουν στον σεξουαλικό έρωτα. Μιλάμε σοβαρά. Πολύ σοβαρά.

Ας περιοριστούμε στην χριστιανική θρησκεία. Γνωστό και δεν αμφισβητείται ότι κατασκευάστηκε πριν από 1.900 χρόνια. Όπως το λέω, κατασκευάστηκε. Δεν υπήρχε, χτίστηκε και πήρε το όνομα του Χριστού. Λοιπόν. Δεν πάλιωσε μια θρησκεία όταν κυκλοφορεί μόνον τόσους λίγους αιώνες. Σίγουρα. Αν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι απευθυνόταν σε ανθρώπους και σε κοινωνίες που δεν έχουν καμία σχέση με το σήμερα, τότε θα συμφωνήσεις μαζί μου ότι στον καιρό μας η θρησκεία δεν λύνει προβλήματα. Ακόμα κι αν μια θρησκεία στο παρελθόν είχε διάρκεια πέντε και δέκα χιλιάδες χρόνια, πάλι τίποτα δεν θα άλλαζε σ’ εκείνες τις εποχές του χαλκού και του σιδήρου, της πέτρας και της λάσπης, όπου ο χρόνος περνούσε χωρίς να προκαλεί φυσικές ή βίαιες επιρροές.

Το ξέραμε και τότε, πριν 2.000 χρόνια, ότι το γαμήσι είναι η υπέρτατη σκέψη και πράξη από καταβολής ανθρώπου. Έτσι είναι. Το γαμήσι, ο πόθος, η ορμή να πλακωθείς με τον άλλον, κορμί με κορμί. Και η ικανοποίηση η σεξουαλική είναι πολύ πιο παλιά από την γέννηση των θρησκειών. Ό,τι λέω.

Το ξέραμε. Δεν είμαστε μαλάκες, το ξέραμε ότι το υγιές είναι να μην πνίγεις τις ορμές σου, όμως αν τα λέγαμε αυτά τότε θα χάναμε το παιχνίδι. Μιλάγαμε για εγκράτεια, αποχή και παρθενία, όλο αυτό το παραμύθι πάνω στο οποίο στήσαμε το έργο, γιατί μόνο έτσι θα βοηθούσαμε το κτήνος να απομακρυνθεί από την κτηνωδία του.

Το πράμα, όμως, έφθασε σε τέτοιο σημείο και πλέον δεν μπορούμε να αρνηθούμε το σωστό και το αληθές. Ότι το σεξ είναι υπεράνω όλων. Των πάντων. Είναι η απόλυτη απόλαυση, από τις μεγαλύτερες φυσικές ανάγκες του ανθρώπου. Και από το φαγητό και από τον ύπνο. Γιατί εκτός από το σώμα, η συνουσία βοηθάει και την ψυχή. Μιλάμε επιστημονικά. Θεραπευτικά. Δεν μιλάμε θρησκευτικά, αναχρονιστικά.

Ο κόσμος δεν γαμάει σήμερα. Γαμάει λιγώτερο. Βάσει στοιχείων μιλάμε. Στατιστικών δεδομένων και συγκρίσεων μ’ άλλες εποχές. Και αυτή η πτώση του ερωτικού, μάλλον του σεξουαλικού ενδιαφέροντος δεν οφείλεται, για να μην τρελαθούμε, στον θρίαμβο των θρησκειών που από τη γέννησή τους είχαν αποδεχθεί το γαμήσι μόνο για την τεκνοποίηση.

Δεν θα μπορούσε ο χριστιανισμός, για να περιοριστούμε στην θρησκεία της Δύσης, να πει το καινούργιο, το Αμολυθείτε. Βαράτε βιολιτζήδες. Κάνετε σεξ όσο μπορείτε περισσότερο. Όχι, βέβαια. Γιατί να υποχρεωθεί να διασυρθεί μια θρησκεία; Να την κάνει γυριστή. Άρα, το νέο, την αναγκαιότητα του σήμερα, θα πρέπει να την πρεσβεύει μια άλλη θρησκεία. Απλά είναι τα πράγματα. Απλούστατα.

Δεν χάθηκε ο κόσμος, αντίθετα σώνεται ο κόσμος, αν μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας μια θρησκεία. Δεν θα ‘ναι, άλλωστε, η πρώτη θρησκεία που πεθαίνει, που μπαίνει στο αρχείο της ανθρώπινης Ιστορίας.

Δεν καταλαβαίνω γιατί ακόμα και σήμερα, και το σήμερα δεν είναι ίδιο όπως 2.000 χρόνια πριν, να βάζουν στη σκέψη του Θεού το γαμήσι. Ότι, δηλαδή, το να γαμάς δεν είναι σύμφωνο με τη θεϊκή βούληση. Το ξεκαθαρίζουμε. Ο Θεός ποτέ δεν είπε τίποτα σχετικώς. Και γιατί να σου το πει, ρε; Καθάρισε μόνος σου. Τι άλλο να κάνω σαν Θεός. Σου έδωσα όσα σου έδωσα, από εκεί και πέρα άντε γαμήσου, κανόνισε, μόνος σου την πορεία σου. Αν θες στο σχολείο να μαθαίνεις αγγλικά, κομπιούτερ ή χορό και ποδόσφαιρο, μη μ’ ανακατεύεις εμένα σ’ αυτά τα πράγματα.

«Δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή τεκμηρίωση στο επιχείρημα των ιερέων ότι μπορεί να προκαλέσει άγχος στα παιδιά η πληροφόρηση στα θέματα της σεξουαλικής αγωγής…» είπε ο ειδικός. Μαλακία. Όχι αυτό που λέει ο ψυχολόγος, η μαλακία είναι να ασχοληθεί κάποιος με την πρόταση των κληρικών, όσων διαφωνούν με τη σεξουαλική επιμόρφωση των παιδιών. Δεν το καταλαβαίνω αυτό.

Παπάς είναι. Τι περιμένεις να σου πει; Παπαριά θα σου πει. Και είναι μαλακία να ανοίξεις διάλογο με όποιον πρεσβεύει κάτι αστήρικτο. Γιατί θα πρέπει να αντιμετωπισθεί το «επιχείρημα» των παπάδων ότι θα… αγχωθούν οι πιτσιρικάδες αν αρχίσουν να γνωρίζουν το σεξ; Άγχος στο σεξ υπάρχει μόνον στο απαγορευμένο σεξ. Σ' αυτούς, δηλαδή, που δεν τους επιτρέπεται να πηδάνε, να ξενοπηδάνε, όπως είναι η κατηγορία των παπάδων. Κάποιοι απ’ αυτούς έχουν το άγχος μήπως τους τσακώσουν όταν την πέφτουν στα αγοράκια και ξεφτυλιστούν, αλλά και φυλακιστούν, όπως συμβαίνει. Να αφορίζουν, λοιπόν, το γαμήσι στους παπάδες, όχι και στους κανονικούς ανθρώπους.

Μόνον τα παιδιά; Η νέα θρησκεία θα πρέπει να κάνει Κατηχητικό, και να διδάσκεται το σεξ, μέχρι και το Κάμα Σούτρα, και σε μεγάλους. Είπαμε. Το γαμήσι είναι συνουσία και οτιδήποτε περιέχει ουσία χρειάζεται εκπαίδευση στα όρια της μυήσεως. Τι να λέμε τώρα; Το γαμήσι με το σωστό τρόπο, τον θεϊκό και μαγικό, δεν θα το μάθεις σε μπουρδέλο. Χρειάζεται το ειδικό σχολείο, το κατηχητικό, τον κατηχητή, τον καθοδηγητή.