ΞΥΠΝΑΣ, ΚΑΝΕΙΣ Ο,ΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ, ΚΑΙ ΠΑΣ ΓΙΑ ΥΠΝΟ
How does it feel – How does it feel
To be on your own – With no direction home
Like a coplete unknown
Like a rolling stone;
Αυτό είναι το πρώτο του σουξέ, τραγούδι τοτ 1965. Το Like a Rolling Stone. Το κατατάσσουν μέσα στα 500 μεγάλα τραγούδια. Από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι είναι ποιητής. Τον είπαν και επαναστάτη. Όλοι οι σπουδαίοι τραγουδοποιοί και τραγουδιστές τον παραδέχονται. Πολλοί, πάρα πολλοί θα ήθελαν να του μοιάσουν. Είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία μουσικός και παραμένει στην κορυφή. Κάπου λέει στο τραγούδι του Like a Rolling Stone, Σαν Πέτρα που Κυλάει...
Ποτέ δεν κύτταξες να δεις το σκυθρωπό ύφος
Των παλιάτσων και των κλόουν
Όταν έρχονταν και κόλπα έκαναν για σένα
Ποτέ δεν κατάλαβες πως δεν ήταν καλό
Να αφήνεις τους άλλους τρυκ να σου κάνουν...
Πώς το νοιώθεις – Πώς το νοιώθεις
Μόνη σου να 'σαι – Χωρίς ο δρόμος να σε οδηγεί στο σπίτι
Σα μια εντελώς άγνωστη – Σα μια κυλιόμενη πέτρα
Ο τροβαδούρος Μπομπ Ντύλαν, ένα εβραιάκι γεννημένο σα σήμερα, 24 Μαϊου, το 1941, κάπου στην Μινεσότα των ΗΠΑ, τραγούδησε τον πόνο, τη φτώχεια, τη μοναξιά και βέβαια τον έρωτα μ' ένα μάλλον ξεχωριστό ερωτιάρικο τρόπο, ίσως όχι και πολύ ερωτιάρικο.
Η ρίζα του είναι ρωσοεβραϊκή. Ξύπνιος. Πονηρός, πιο σωστά. Η φάτσα. Άλλαζε συνεχώς ύφος, δεν έμενε στα ίδια, λες να φοβόταν ότι θα τον βαρεθούν, πάντα στα φολκ τραγούδια και στο ροκ εν' ρολ. Μέχρι που αιφνιδίασε με “θρησκευτικά” κομμάτια, με γκόσπελ. Είπε μία μεγάλη κουβέντα:
«Η μουσική δεν είναι τίποτα άλλα παρά το σάουντρακ σε κάτι άλλο».
Ξεκίνησε 20 χρονών να παίζει, να τραγουδάει σε μικρά κλαμπ. Το 1962 ο πρώτος του δίσκος. Το 1964 τακιμιάζει με την Τζόαν Μπαέζ. Στη συνέχεια συνεργάστηκε μ' όλους τους γίγαντες του μικροφώνου. Ταλαντούχος, όμως αυτό δεν φθάνει για να κρατιέσαι μια ζωή πρώτο πλάνο.
Χωρίς να τον πάρουν ακόμα πρέφα, στο εντελώς μουλωχτό, καλλιέργησε τη δημόσια εικόνα του μαστορικά όπως τον εξυπηρετούσε. Κουλτούρα, περιθώριο και κατεστημένο, σταριλήκι και αντιβεντέτα, ποιότητα και λαϊκισμός. Όλα μπουλκουμέ. Η μουτράκλα. Και μεγάλη παραγωγή τραγουδιών. Και πολλές επιτυχίες. Παντρεύτηκε δυο φορές, έκανε έξι παιδιά, ζει μόνος του. Ο τροβαδούρος, πριν λίγα χρόνια έδωσε δύο συναυλίες στην Θεσσαλονίκη. Δική του κουβέντα κι αυτή:
«Τα χρήματα δεν έχουν σημασία. Ένας άνθρωπος είναι πετυχημένος αν ξυπνάει το πρωί και πέφτει το βράδυ για ύπνο ενώ στο ενδιάμεσο έχει κάνει ό,τι γουστάρει...».
Ο Ουϊλιάμ Μπάροούζ, από τις κορυφαίες μορφές των μπήτνικ, για τον Ντύλαν είπε: «Είναι ο άνθρωπος που πήγε στην κόλαση και επέστρεψε να μας πει τι είδε...». Ο επίσης αιρετικός Τομ Ουέϊτς, τραγουδοποιός ροκάς αυτός, χαρακτήρισε τον Ντύλαν ως «...έναν πλανήτη προς εξαφάνιση».
Δεν ξανάγινε. Νόμπελ λογοτεχνίας πήρε ένας τραγουδιστής, ένας στιχουργός, ο Ντύλαν. Συνέβη το 2016, ο νομπελίστας Μπομπ Ντύλαν αφού έκανε τα νάζια του, να δεχτώ ή όχι το βραβείο, τελικά στον ευχαριστήριο λόγο στη Σουηδική Ακαδημία ψάχτηκε για τη σχέση λογοτεχνίας και των τραγουδιών του και παρομοίασε τον σύγχρονο άνθρωπο με τον Οδυσσέα του Ομήρου...
Διαβαστε ακομα: