ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙ Η ΒΡΩΜΟΔΟΥΛΕΙΑ...

Δεν ελέγχεται η σακούλα στον πόλεμο που γίνεται στην Ουκρανία. Μέχρι σήμερα άπαντες το παίζουν θεατές, μάλιστα σα μην τους ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Εδώ, όμως, το έργο δεν αφορά μπάλα, γήπεδο και χαβαλέ στην κερκίδα. Εδώ το έργο είναι επικίνδυνα σοβαρό, μάλιστα αν λάβει κανείς υπ' όψιν ότι δεν γίνεται ντέρμπυ. Υπάρχει μια κάποια διαφορά στους αντιπάλους.

Και από την άλλη, ο κάπταιν της μιας πλευράς, της Ρωσίας δεν είναι στα καλά του. Κουνημένος φαίνεται ο Τραμπ των ΗΠΑ, αλλά σόι δεν είναι ο Πούτιν. Δεν ξέρεις, πραγματικά δεν ξέρεις, πως θα αντιδράσει όταν ένας πρώην ηθοποιός, αυτός στο έργο ο αρχηγός της Ουκρανίας, βάζει χέρι σε κοτζάμ Ρωσία.

Για μπές στη θέση του Βλαδίμηρου, που παγκοσμίως παριστάνει το βαρύ πεπόνι. Ένας πρώην σαλτιμπάγκος, της κωμωδίας παρακαλώ, του κάνει χτυπήματα ενώ έχει βάλει Αμερική και Ευρώπη και Πάπα της Ρώμης να πείσουν τον Πούτιν να σταματήσουν τον πόλεμο. Τι ανοησίες είναι αυτές. Εντάξει, η Ρωσία είναι η ισχυρή, αλλά αν σταματήσουν τώρα οι αλλαξοκωλιές, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ρεζιλίκι για την επιτιθέμενη Ρωσία. Να δεχθεί, δηλαδή, ο Πούτιν πριν κερδίσει η Ρωσία, πριν ηττηθεί η Ουκρανία, να σταματήσει τις μπούκες. Τότε, στα χαρτιά κερδίζει ο Ζελένσκι και σ' όλα χάνει ο Πούτιν.

Όταν γίνει η  βρωμοδουλειά, δηλαδή φύγουν στον αέρα τα πυρηνικά, τότε χαιρέτα μου τον πλάτανο κι όλα τα δένδρα του ντουνιά. Κάποτε θα γίνει. Ναι, κάποτε. Πότε; Άγνωστο. Σίγουρα κάποτε. Είναι σκέτη ηλιθιότητα να βγάζει κανείς εκτός λογαριασμού τα πυρηνικά. Υπάρχουν. Τα έχουν. Ε, αφού είναι στην καβάτζα, θα τα παίξουν. 

ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΣ