ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΗΡΘΕ, ΕΦΥΓΕ Ο «ΦΙΛΑΘΛΟΣ»

Σα σήμερα, 30 Νοεμβρίου, το 1982, κυκλοφόρησε η αθλητική(;) εφημερίδα «ΦΙΛΑΘΛΟΣ», με την οποία έκανε ντεμπούτο η αυτού εξοχότης μου, ο Αποδυτηριάκιας. Μια κουβέντα και είναι αρκετή. Ο «ΦΙΛΑΘΛΟΣ» έχει πεθάνει.

Αυτή είναι η αλήθεια και να μην περιμένουν την ανάσταση του «ΦΙΛΑΘΛΟΥ» εκείνοι που μεγάλωσαν, που βάθυναν σε σκέψη σαν αναγνώστες καθημερινοί της φυλλάδας. Όπως γεννιέται κάτι καινούργιο, ατίθασο και άτακτο, έτσι και πεθαίνει. Κι αν δεν πεθάνει, το πιθανότερο είναι το άλλο, το χειρώτερο, το αγαπημένο μας να συνεχίσει γερασμένο, συμβιβασμένο, κουρασμένο.

Ο «ΦΙΛΑΘΛΟΣ» που είχε ταράξει, που ήταν μια σκέτη τρέλλα, έτσι το είχε πει ο Ηλίας Μπαζίνας, ότι ήταν δουλειά, ήταν προϊόν τρέλλας ενός ανθρώπου, στην πραγματικότητα είχε πεθάνει πριν διακόψει την κυκλοφορία του, τέσσερα χρόνια πριν.

Μιλάω για θάνατο, όχι για κηδεία. Ούτε για μνημόσυνο. Ποιος θάνατος, ρε! Δεν υπάρχει τέτοιο πράμα για τον «ΦΙΛΑΘΛΟ». Ούτε θάνατος, ούτε τέλος. Ήταν κάτι που άναψε, που φώτισε, και κάποια στιγμή χωρίς ακόμα η φλόγα να σβήσει, έτσι όπως ήρθε, έτσι κι έφυγε. Ήρθε χωρίς να ρωτήσει κανέναν, χωρίς να τον καλέσει κανένας και όπως ήταν γραμμένο τα μάζεψε κι έφυγε.

Διαβάστε ακόμα:

Οταν έδιωξαν από το Θιβέτ τον αποδυτηριάκια