ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ

Να σου πω γιατί ψοφάνε οι εφημερίδες. Μιλάμε για το προϊόν εφημερίδα που δεν θα πεθάνει ποτέ.

Κρίση. Δεν την αγνοείς. Δεν έχει ο άλλος λεφτά, άρα εκτός όλων των άλλων θα κόψει και την εφημερίδα. Ένα ευρώ, ενάμισυ ευρώ είναι λογαριασμός πλέον. Κοντά στα άλλα που κόβει, για να περιορίζει τα έξοδά του, δεν ξαναπάει περίπτερο για την αγορά της εφημερίδας.

Πώς, όμως, εξηγείται η μείωση των κυκλοφοριών των εφημερίδων που είχε ξεκινήσει πριν κτυπήσει το καμπανάκι της οικονομικής κρίσης; Δεν παίζει η δημοσιογραφία. Αυτό λέω εγώ. Δεν υπάρχει δημοσιογραφία. Διαβάζεις εφημερίδα και δεν σε ακουμπάει η αληθινή, η σπαρταριστή δημοσιογραφία. Την είδηση που έβγαλε ο δημοσιογράφος. Την έρευνα που είναι αποτέλεσμα δημοσιογραφικής δουλειάς μιας εβδομάδας, ενός μηνός.
Δημοσιογραφία δεν είναι να μου ρίξεις στη μάπα αυτό που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, το τάδε κόμμα. Ούτε το τσατσιλίκι. Η διαπλοκή. Δημοσιογραφία είναι η αξιοποίηση, η ανάδειξη της είδησης.

Πεθαίνουν οι εφημερίδες γιατί έχει χαλάσει το κλίμα. Δεν έχουν γήπεδο να παίζουν μπάλα οι αληθινοί δημοσιογράφοι. Και οι διευθυντές εφημερίδων που να είναι προσωπικότητες. Φοβερό. Να είναι ιδιοκτήτης μέσου, εφημερίδας ή καναλιού, και να προσλαμβάνει προπονητή που θα κάνει τα προσωπικά του κέφια, όχι πως θα κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Και έχει την απαίτηση να πουλάει το μέσο;

Διαβάστε ακόμα:

Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ 2007 ΣΤΟ ΚΟΛΩΝΑΚΙ