ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ EUROVISION ΚΑΙ ΟΙ... ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ
Τραγούδι σημαίνει συναίσθημα. Πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα είναι το συναίσθημα. Τραγούδι που δεν ''μιλάει'' στη ψυχή, που δεν το ρουφάει η ψυχή και δεν καρφώνεται μέσα σου, δεν είναι τραγούδι. Τα τραγούδια της γιουροβίζιον δεν έχουν τραγούδια, για να συνεννοούμαστε. Για να ξέρουμε τι λέμε.
Ποιο τραγούδι, που το λέει μια ξεβράκωτη κουνιστή και από δίπλα ανάβουν φωτιές, πέφτει χιόνι, τα φωτιστικά τρεμοπαίζουν σε διάφορα κόλπα και χορευτές κάνουν κωλοτούμπες. Κι αυτά τα πολύχρωμα αρκουδιάρικα τα λένε φεστιβαλικά... τραγούδια. Άσε, ρε.
Κι όλοι ''τραγουδάνε'' στα αγγλικά. Η γλώσσα του παγκόσμιου εμπορίου, των επιχειρήσεων και των συναλλών είναι και η διεθνής της Eurovision. Μου κάθεται αποκρουστικό. Να διαγωνίζεται τραγούδι με τη φανέλα χώρας και να μαϊμουδίζει όχι μόνο στα αγγλικά, αλλά και στο ίδιο στυλ που το λένε ποπ.
Απόψε ο Β' γύρος στο Ισραήλ. Βέβαια! Ποια τα άλλα δέκα τραγούδια που θα προκριθούν. Το έργο έχει και την... αθλητική του διάσταση. Μη πω ότι ο μαγνητισμός της εκδήλωσης, σε μεγάλο βαθμό, οφείλεται ότι ανταγωνίζονται χώρες. Υπάρχει ανταγωνισμός, όπως σ' ενα reality στην τηλεόραση. Δεν πρόκειται για μια συναυλία, αλλά παίζει και ο τζόγος. Τι θα πιάσει ο κάθε αντίπαλος, αν θα προκριθεί ο δικός μας, τι και πως ψηφίζει η κάθε χώρα. Τέτοια... γαργαλιστικά.
Διαβάστε ακόμα: