ΑΝΤΙΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΟΝΤΡΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
Τα λέμε τηλεγραφικά. Ο Χατζηνικολάου παίρνει τηλεοπτική συνέντευξη από τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη. Η Καθημερινή δημοσιεύει σκίτσο, με το οποίο κρίνει δημοσιογραφικά τον φιρμάτο Χατζηνικολάου. Ότι έγλυψε τον Μητσοτάκη, ότι δεν τον στρίμωξε. Υπ’ όψιν ότι δεν θεωρείται απλά, αλλά είναι δημοσιογραφική κριτική η γελοιογραφία.
Έχει κάθε δικαίωμα μια εφημερίδα, όπως κι ένας απλός αναγνώστης, να κρίνει έτσι ή αλλοιώς το πώς διαχειρίστηκε δημοσιογραφικά η κάθε περσόνα καναλιού τη δημόσια συζήτηση της με τον πρωθυπουργό. Ο Χατζηνικολάου δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του, αλλά αντέδρασε με… κουίζ. Έγραψε;
''Κουίζ. Ποιος διευθυντής εφημερίδας κάνει παιχνίδι πίσω από την πλάτη του αφεντικού του και εξυπηρετεί… αφιλοκερδώς τα συμφέροντα εταιρείας συγγενούς υπουργού;''.
Αν έχει πληροφορίες σε βάρος του δημοσιογράφου Αλέξη Παπαχελά, ο Χατζηνικολάου όφειλε να τις δημοσιοποιήσει, μάλιστα πριν τη δημοσίευση της γελοιογραφίας. Όχι μετά την κριτική που του έκαναν. Τι θα πει… κουίζ; Αυτό σε τηλεπαιχνίδι, όχι σε δημοσιογραφικό ρεπορτάζ.
Ο Χατζηνικολάου ξανακτύπησε με νέο… κουίζ: ''Ποιος διευθυντής εφημερίδας στο πρωινό καφέ πρεσβείας γλύφει το χέρι πρέσβη;''. Δεν χρειάστηκε να αναφέρει ότι εννοεί τον αμερικάνο πρέσβη.
Το συμπέρασμα από την κόντρα δυο δημοσιογράφων κορυφής; Γνωρίζουν περισσότερα απ’ όσα δημοσιεύουν και δεν σηκώνουν κριτική, διαφορετικά είναι έτοιμοι να βγάλουν βρώμες.
Διαβάστε ακόμα: