Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΣΑΠΙΛΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Η κρατική τηλεόραση είναι... κρατική. Είτε με κυβέρνηση χουντική, είτε με αριστερή, το καθεστώς είναι ένα. Το αυτό. Είτε με κυβέρνηση δήθεν δεξιά της ΝΔ, είτε με δήθεν σοσιαλιστική του ΠΑΣΟΚ, το μαγαζί δεν ξεφεύγει από το ίδιο καλούπι. Το κρατικό κανάλι είναι... κρατικό. Υπάρχει γιατί πρέπει να υπάρχει.

Η σπουδαία τραγουδίστρια Χάρις Αλεξίου γνωστοποίησε στους Έλληνες ότι σταματάει, κανένας δίσκος, καμιά συναυλία. Και το είπε σε κρατικό μέσο. Επόμενο η είδηση να αναπαραχθεί και να αναδειχθεί απ' όλα τα ΜΜΕ, να σχολιαστεί, να μην περάσει ντούκου. Η ΕΡΤ πως διαχειρίστηκε τη δική της επιτυχία, αφού σ' αυτήν το πρωτοείπε η καλλιτέχνις; Η ΕΡΤ έθαψε το θέμα. Το έπνιξε. Από την ΕΡΤ βγήκε το θέμα, κι εκείνη το σνομπάρησε εντελώς. Γιατί;

Είπαμε. Δεν είπαμε; Η κρατική τηλεόραση είναι... κρατική. Δεν συνέβη το απαράδεκτο από σκοπιμότητα. Όχι, βέβαια. Λειτούργησε η αδιαφορία. Στην ΕΡΤ δεν είναι υπόλογος κανένας, σε κανέναν. Κανένας δεν προσλαμβάνεται για να δουλέψει, να παράξει, να δημιουργήσει. Το κριτήριο πρόσληψης είναι να βολέψουμε κάποιον δικό μας.

Κατά τα άλλα τα κόμματα έχουν... διαφορά ποιότητας, ταυτότητας, προγράμματος, πολιτικής θέσεως κι άλλες τέτοιες ταμπελοειδείς μπούρδες.

Διαβάστε ακόμα:

ΑΝΤΙ ΝΑ ΦΙΜΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΑΓΚΑ, ΤΟΝ... ΑΠΟΓΕΙΩΣΑΝ