ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΝΑΛΑΡΧΕΣ!
05/11/2022
•
Ο επιχειρηματίας γίνεται καναλάρχης με συγκεκριμένη σκοπιμότητα. Τα πράγματα να τα βλέπουμε απλά. Ξεκάθαρα. Επιχειρηαμαιίας είναι και όχι χομπύστας. Το προσωπικό του συμφέρον κοιτάει, όχι να υπηρετήσει την ενημέρωση και τη διασκλέδαση του κόσμου. Μη λέμε ανοησίες.
Ποιο είναι το πονηρό; Επιχειρηματίας είναι αλλά δεν ενεργεί με όρους μπίζνες. Κάνω επένδυση οικονομική για να κονομήσω. Αυτή είναι η υγιής και τίμια αντίληψη. Καθαρά πράγματα. Η επίσης υγιής και τίμια κοινωνία αποδέχεται τον επιχειρηματία αν τοποθετήσει κεφάλαια με την προοπτική να τα πάρει πίσω και να βγάλει κέρδος.
Όλα τα άλλα είναι σάπια. Θέλω να βοηθήσω, αγαπώ το ποδόσφαιρο, την πολιτική, την τηλεόραση, την πατρίδα, την τέχνη, την εκκλησία, τούτο και το άλλο.
Στην πιάτσα ισχύει το αξίωμα «Δεν κερδίζεις εκλογές αν έχεις κόντρα τα κανάλια». Και το άλλο: «Δεν έχει ζωή ο πρωθυπουργός με κόντρα τα κανάλια». Αυτά τα δυο τσιτάτα δεν τα παραγνωρίζει κανένας πολιτικός. Επειδή όλα τα κανάλια, μιλάμε για τα ιδιωτικά, όχι την κρατική τηλεόραση, φτιάχνουν ευνοϊκό ή όχι κλίμα για την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση. Τη δουλειά δεν την κάνει ο καναλάρχης, αλλά για πάρτη του οι δημοσιογράφοι.
Κακά τα ψέματα, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Όλο το σύστημα, τα κόμματα και δημοσιογραφικός συνδικαλισμός έχουν αποδεχθεί το κόλπο. Ότι κάποιος από το πουθενά, δηλαδή άσχετος με το χώρο, μόνο με τα πακέτα του έχει κάθε νόμιμο συμφέρον να... διιαπλέκεται. Να κάνει παιχνίδι έτσι ή αλλοιώς.
Οι καναλάρχες είναι ανοικτοί στο νταραβέρι με την κυβερνητική εξουσία. Στηρίζουμε την κυβέρνηση, αλλά έχουμε αυτές τις απαιτήσεις. Και η στήριξη που προσφέρουν είναι κυριλάτη, διακριτική, ύπουλη, αξιοπρεπέστατη, άλλωστε μόνο έτσι έχει αξία.
Η μαστοριά αυτή είναι. Χωρίς να εκτίθεται χιντρά να δουλεύει το κανάλι για πάρτη της κυβλερνησης ή της αντιπολίτευσης, Κι αν αύριο χρειαστεί ο καναλάρχης να την κάνει γυριστή να πουλήσει το παραμύθι Εμείς πάντα είμασταν ανεξάρτητοι και αδέσμευτοι μπλα μπλα μπλα. Αν, όμως, το κανάλι έχει ξεβρακωθεί στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση, τότε ο καναλάρχης είναι ''καμμένος'' και δεν έχει περιθώρια να εμφανιστεί... αντικειμενικός.
Δεν είναι ασύνηθες οι κυβερνήσεις να κάνουν «παραχωρήσεις», να ικανοποιούν σε προσωπικό επίπεδο επιχειρηματικές- εκτός τηλεοπτικών δραστηριοτήτων - απαιτήσεις μεγαλομετόχων καναλιών. Οι ισορροπίες είναι πάντα ρευστές, ένα διαρκές παιχνίδι εξουσίας - παραεξουσίας, ανάλογα με την κατά καιρούς ισχύ των δύο πλευρών.
Είναι χαζά όσα κυκλοφορούν, ότι υπάρχουν συμμαχίες. Όλοι παίζουν με τα όπλα τους. Παίζει η αλληλοεξάρτηση, το πόσο η μία πλευρά, π.χ. της κυβέρνησης, έχει ανάγκη αυτόν και τον άλλον μηντιάρχη. Είναι ένα νταραβέρι που περνάει από σαράντα κύματα.
Ο ανεξάρτητος τύπος, ιδιαίτερα τα μήντια που δεν ελέγχονται είναι ο Νο1 πονοκέφαλος του εκάστοτε πρωθυπουργού. Όπως ο τζογαδόρος του ιπποδρόμου παρακολουθεί με αγωνία την κούρσα, έτσι και οι παρατρεχάμενοι του εξουσιαστή έχουν στο σημάδι και τσεκάρουν συνεχώς τα δελτία ειδήσεων των καναλιών. Και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.
Οι καναλάρχες έχουν ανάγκη την ''κυβερνητική'' εξουσία. Το ίδιο το κράτος, δηλαδή. Τα πακέτα και τις μπίζνες του δημοσίου. Έτοιμα λεφτά είναι. Και οι πολιτικοί «κρέμονται», δεν είναι υπερβολή αυτό, από τη «δημοσιογραφική» δυναμική των μήντια που τόσο εύκολα φτιάχνουν κλίμα σε βάρος της κυβέρνησης, μάλιστα σε περίοδο λαϊκής δυσφορίας.
Διαβαστε ακομα: