ΛΕΠΤΟ ΠΡΟΣ ΛΕΠΤΟ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΟ ΓΡΑΨΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ομάδα δίνει παιχνίδι προετοιμασίας, το λένε και ''φιλικό''. Το ΜΜΕ αντιμετωπίζει λες και είναι κρίσιμο τούτο το άνευ σημασίας ουσιαστικής ματσάκ, διότι πρόκειται για προπόνηση, μια ευκαιρία να δοκιμαστούν παίκτες και πλάνα αγωνιστικά. Η εφημερίδα, όμως, θα το προαναγγείλει με βαρβάτο πρωτοσέλιδο, το δε σάιτ θα καλύψει το... μέγα γεγονός λεπτό προς λεπτό. Σα τον σεφ που είναι υποχρεωμένος να παρακολουθεί συνεχώς το μαγείρεμα στην κουζίνα, μη χαλάσει η συνταγή του στη σπέσιαλ μακαρονάδα με κεφτεδάκια.

Είτε η ομάδα παίζει αγώνα ευρωπαϊκό, είτε ''φιλικό'', είναι το ίδιο για τα μέσα, διότι απευθύνονται στον φανατικό οπαδό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Μπερδεύουν δυο διαφορετικά πράγματα, το φανατισμό του οπαδού με την ομορφιά του ποδοσφαίρου. Άλλο το ποδόσφαιρο που χρειάζεται τουλάχιστον δυο ομάδες, κι άλλο η ομάδα με την οποία ''φτιάχνεται'' ο οπαδός και χωρίς αυτή να βγαίνει στο γήπεδο. Θέλει να μαθαίνει ''νέα'' της ομαδάρας του, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν νέα, εννοώ γεγονότα και αγωνιστική δράση.

Ο οπαδός είναι οπαδός, όχι και ποδοσφαιρόφιλος απαραίτητα. Το ότι εκδηλώνει την οπαδοσύνη του μέσω της ομαδάρας του δεν τον χαρακτηρίζει οπωσδήποτε και λάτρη του παιχνιδιού. Ψηφίζει ο άλλος αριστερό κόμμα, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αριστερός. Ότι υιοθέτησε τις ιδέες της αριστεράς. Ψηφίζει κατά ''συνείδηση'' ή αέρα πατέρα αριστερά ή δεξιά διότι θαρρεί πως... ιδεολογικά είναι αντίθετος στη δεξιά ή στην αριστερά. Υπολογίζεται άλλος ως χριστιανός και δεν έχει ιδέα τι απαιτεί από τον πιστό η εν λόγω θρησκεία.

Είπαμε. Άλλο οπαδός, άλλο ποδόσφαιρο. Άλλο θρησκεία και πολιτική, άλλο πιστός και ιδεολόγος

ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΠΕΟΒΙΤΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΧΕΣΟΓΛΟΥ