ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΞΕΚΟΥΡΝΤΙΖΕΤΑΙ Η ΑΝΟΗΣΙΑ...
Πέθανε η κοπέλλα, η διάσημη ηθοποιός και επιτόπου ρίχνουν τη μια ανοησία καπάκι μετά την άλλη, μην πούμε κάτι βαρύτερο. Διαβάζεις ''Χάσαμε την τάδε... '', ''Έφυγε από κοντά μας... ''. Τι είναι αυτά που μας λέτε, ρε;
Δεν ήταν κολλητή μας, φίλη μας η νεκρή. Όχι, βέβαια. Δεν κάναμε παρέα μαζί της; Ούτε αυτό. Δεν την είχαμε ποτέ συναντήσει, και από κι ως που.
Και δεν την χάσαμε! Οπωσδήποτε. Δεν έφυγε από κοντά μας. Σε καμιά περίπτωση. Στο σινεμά την βλέπαμε, στο σινεμά θα συνεχίσουμε να την απολαμβάνουμε. Με μια άλλη κουβέντα η κυρία δεν πέθανε, όσο υπάρχουν οι ταινίες στις οποίες έλαβε μέρος.
Αυτά τα χαζά ''έφυγε από κοντά μας... '' και ''την χάσαμε...'' ισχύουν για τα παιδιά της, τους συγγενείς της, τους ανθρώπους του κύκλου της.
Διαβαστε ακομα: