Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΑΡΑ ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΥΓΙΑΣ
Όπως το λέω. Ο Αλέξης Κούγιας είναι σε διαρκή πόλεμο. Δεν την αράζει με τα λεφτά του και την ομορφιά του, δεν του φθάνει η κάργα υπερδραστηριότητα στη δουλειά του, το δικηγορικό γραφείο του με κοτζάμ ομάδα συνεργατών, ούτε τη βρίσκει με το σκάφος του. Δεν του φθάνει το δικηγορικό success, δεν τον γεμίζει όσο ''αλκοολίκι'' του με μια ποδοσφαιρική ομάδα.
Λεφτά δεν έχει ανάγκη, ούτε δημοσιότητα. Έμπορας δεν είναι, ούτε επιχειρηματικά ο Κούγιας έχει το ποδόσφαιρο των ΠΑΕ. Τότε, τι; Αγαπάει τη μπάλα. Αυτό είναι το «ψώνιο» του. Είμαι, σου λέει, άνθρωπος του ποδοσφαίρου χωρίς οπαδική πατρίδα. Σήμερα αγοράζω αυτή την ομάδα, αύριο την πουλάω και πάω για άλλη. Ύστερα είναι και το άλλο. Πώς θα τα χώνει σ' αυτόν και στον άλλον ο Αλέξης Κούγιας, στο όνομα της κάθαρσης βέβαια και στον πόλεμο της εγκληματικής οργάνωσης, αν δεν φοράει τη φανέλα μιας ΠΑΕ. Μην τον περάσουν για γραφικό.
Ο Αλέξης Κούγιας γεννήθηκε σα σήμερα 4 Νοεμβρίου, το 1951 και είναι μακράν ο Νο1 παίκτης στα κανάλια. Δεν έχει αντίπαλο. Δεν υπάρχει άλλος, άνδρας, γυναίκα, πολιτικός, καλλιτέχνης, δικηγόρος με περισσότερα χιλιόμετρα στον αγώνα δρόμου των τηλεοπτικών εμφανίσεων.
Κάποτε στο γήπεδο της τηλεόρασης πρωταγωνιστούσε ο μακαρίτης Βαγγέλης Γιαννόπουλος, υπουργός σ’ όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Εκατοντάδες ώρες πτήσης σε εκπομπές έχει ο Θόδωρος Πάγκαλος, τα πρωτεία του οποίου είχε πάρει η Λιάνα Κανέλλη, η οποία έμπαινε στο στούντιο αρματωμένη. Στο τραπέζι αραδιάζει τα τσιγάρα, ένα 45άρι με τις σφαίρες, κάτι περίεργα μεταλλικά και αιχμηρά αντικείμενα των νίντζα, σπραίη υπνωτικά κι ένα περίεργο στυλό που εκσφενδονίζει υγρό ικανό να προκαλέσει εγκαύματα βαρειάς μορφής.
Τι θέλω να πω. Κάνεις το κορόϊδο όταν βγεις στο γήπεδο να παίξεις μπάλα με αντίπαλο ανώτερο. Με τον Κούγια, με την Κανέλλη. Δεν προκαλέσεις, δεν κάνεις μαγκιές διότι θα φας περισσότερο ξύλο, περισσότερα γκολ. Το κορίτσι, λέω για την Λιάνα, μπροστά στην κάμερα παθαίνει. Σε βαθμό υστερίας δεν βάζει γλώσσα μέσα. Η προκλητική. Η επιθετική. Με πείσμα. Με αντοχές. Δεν κουνιέται από τη σέντρα του γηπέδου. Ξεφύγαμε, όμως.
Διαβαστε ακομα: