ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Αυτή η ιστορία κρατάει αιώνες. Ένα ψέμα, που πια όλοι γνωρίζουν ότι είναι ψέμα, να συνεχίζει να κάνει παιχνίδι. Λέω γι’ αυτό που θεωρείται άσκηση της πολιτικής. Εξαρτάται, λένε, η ζωή μας από την πολιτική. Η τσέπη μας από το ποιο κόμμα κυβερνά, ποιος είναι ο πρωθυπουργός. Από έναν παραμύθη, δηλαδή. Από κάποιον που κάθε μέρα, λες και είναι ηθοποιός, δίνει την παράσταση του στο γήπεδο του ψέματος. Στο θέατρο του ψέματος.

Φοβερό. Ο Σαμαράς είπε ότι ο Τσίπρας είναι ηθοποιός, μάλιστα κακός ηθοποιός. Ρωτάω, το ίδιο δεν θα μπορούσε να πει ο Τσίπρας για τον Σαμαρά; Δεν υπάρχει καμμία διαφορά τι λέει ο ένας για τον άλλον. Ό,τι λέει ο ένας, φοριέται στον ίδιον, αν το πει ο αντίπαλος. Άλλο πάλι αυτό.
Άλλο ψέμα αυτό. Ο πρωθυπουργός και ο υποψήφιος πρωθυπουργός είναι αντίπαλοι. Ο ένας αντιπαλεύει τον άλλον. Δυο ηθοποιοί που δεν παρουσιάζουν σώου κι όμως αυτοί οι δυο θα ψηφιστούν περισσότερο από κάθε άλλον ηθοποιό, κάθε άλλον αρχηγό κόμματος.

Είπε, λοιπόν, ο Σαμαράς στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης ότι ο Τσίπρας είναι ηθοποιός. Και ποια είναι η απάντηση που έλαβε; Αυτό είναι το έργο, ο ένας τα βάζει με τον άλλον, και ο άλλος αντεπιτίθεται. Συνεχώς. Αυτή είναι η δουλειά τους. Κάνουν παιχνίδι με το στόμα.

Απάντησε, λοιπόν, ο Τσίπρας ότι ο Σαμαράς έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και κοροϊδεύει. Ποιος το είπε αυτό για τον άλλον; Ο Σαμαράς για τον Τσίπρα. Όχι. Ο Τσίπρας για τον Σαμαρά. Υπάρχει διαφορά; Καμμία. Γιατί; Επειδή το ίδιο να έλεγε ο Σαμαράς για τον Τσίπρα δεν θα ήταν απίθανο. Ότι ο αντίπαλος μου κοροϊδεύει και έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.

Αρκεί που εμείς έχουμε επαφή με την πραγματικότητα. Έχουμε;

Διαβάστε ακόμα:

Τσίπρας για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!