ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΟΙ ΤΡΥΠΕΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ

Χθες ήταν εχθροί, σήμερα είναι κολλητοί. Τα 'χει αυτά η ζωή από τότε που υπάρχει στον πλανήτη. Κι αν οι χθεσινοί εχθροί δεν έγιναν κολλητοί, πάντως μια προσέγγιση προέκυψε και οι πρώην αντίπαλοι συνεργάζονται, συμμαχούν. Το συμφέρον. Τι άλλο;

Κάποτε η Κούβα ήταν αποικία των Ηνωμένων Πολιτείων, για 60 χρόνια. Μια Κούβα σκέτη πουτάνα. Μια χώρα με καζίνα, με μπουρδέλα γυναικών και ανδρών, γήπεδο ελεύθερο σε μαφιόζικες συμμορίες. Μέχρι που πήρε το κουμάντο ο Κάστρο.

Η επανάσταση στην Κούβα. Άλλη περιπέτεια. Άλλος κύκλος άνοιξε. Οι ΗΠΑ να τα δίνουν όλα για να ανατρέψουν τον Φιντέλ Κάστρο, αυτός να τακιμιάζει με την Σοβιετική Ένωση. Και σήμερα αλλάξανε τα κόζα. Ποιο οικονομικό εμπράγκο στην Κούβα. Ομπάμα και Κάστρο, ο αδελφός του αλλουνού, ο Ραούλ, τα λένε μια χαρά.

Γεμάτη η Ιστορία από τέτοια επεισόδια. Γιατί; Είπαμε. Επειδή μιλάει το συμφέρον. Αυτό ορίζει τις σχέσεις, όχι μονάχα ανάμεσα σε κράτη, αλλά και σε ανθρώπους. Και δεν χρειάζεται να περάσουν 500 και χίλια χρόνια για να ξεχαστούν τα μίση του παρελθόντος.

Ακόμα και σήμερα να κυκλοφορήσεις στην Αθήνα θα συναντήσεις κτίρια με τρύπες στους τοίχους, από βλήματα πυροβόλων των Γερμανών κατακτητών. Λέω για τους συμμάχους μας, τους συνεταίρους μας, σε επίπεδο στρατιωτικό, οικονομικό, πολιτικό.

Διαβάστε ακόμα:

Η γυναίκα με τα μεγάλα μάτια