ΟΙ ΓΚΕΛΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

Επτά μήνες φαγούρα. Κάπως έτσι μπορούσε να χαρακτηριστεί η περίοδος από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα. Ήταν μία περίοδος τραγικών κυβερνητικών λαθών που οδήγησαν στη
διάρρηξη των σχέσεων της με την τρόικα και στην δημιουργία αρνητικού για τη ίδια πολιτικού κλίματος, με κατάληξη την αποτυχία στο εγχείρημα εκλογής προέδρου Δημοκρατίας και την εξ αυτού του λόγου προσφυγή στις κάλπες. Ταυτόχρονα, έφεραν τους δανειστές πιο κοντά στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα...

Το πρώτο κυβερνητικό λάθος έγινε στις 5 Ιουνίου με τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του διευθυντή δημοσίων εσόδων Χάρη Θεοχάρη, που είχε αρχίσει να γίνεται ...ενοχλητικός
για τη σχολαστικότητα του στη σύλληψη της φοροδιαφυγής. Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι στις Βρυξέλλες έκαναν λόγο για επιστροφή στις κακές συνήθειες του παρελθόντος...

Στις 9 Ιουνίου, η κυβέρνηση έκανε το δεύτερο λάθος,όταν υπό την πίεση του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, υπουργοποιήθηκαν εκπρόσωποι της λαικής δεξιάς, κάτι που
ερμηνεύθηκε ως επίσημο τέλος των μεταρρυθμίσεων και προανάκρουσμα παροχών.

Το μεγαλύτερο, όμως λάθος έγινε με την αποχώρηση του Γιάννη Στουρνάρα που είχε οικοδομήσει ισχυρή σχέση εμπιστοσύνης με τους δανειστές και τον Γερμανό υπουργό Σόιμπλε, που μπορούσε να τον παίρνει στο κινητό του όποτε ήθελε. Ο Γκίκας Χαρδούβελης έγινε ο 6ος κατά σειράν υπουργός από την αρχή της κρίσης κι αυτό σχολιάστηκε ειρωνικά από την Κριστίν Λαγκάρντ.

Τα λάθη, όμως δεν σταμάτησαν εδώ. Στις 24 Ιουλίου στη συνάντηση Σαμαρά-Βενιζέλου αποφασίζεται απεμπλοκή της χώρας από το μνημόνιο. Για το λόγο αυτό, με πρωτοβουλία της
κυβέρνησης, η επόμενη συνάντηση με την τρόικα θα γίνει στο Παρίσι, αναγγελία που βγαίνει από την Ουάσιγκτον προκαλώντας οργή στις Βρυξέλλες.

Στη γαλλική πρωτεύουσα οι εκπρόσωποι της τρόικας θα βάλουν οριστικό τέλος στα κυβερνητικά σχέδια απεμπλοκής, ανακοινώνοντας κατά τη διάρκεια του πρωινού ότι κατά τη
γνώμη τους η πιο σωστή λύση ήταν να καθυστερούσε η αξιολόγηση μέχρι το Μάρτιο και τις προεδρικές εκλογές. Έτσι θα περιόριζαν, όπως είπαν, οποιοδήποτε ρίσκο που θα τους
έβρισκε εκτεθειμένους από ενδεχόμενη εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ.

Η άποψη αυτή των τροικανών έγινε επίσημη θέση των δανειστών τις επόμενες ημέρες, ενώ έντονη ήταν η δυσφορία τους και από την πρόθεση της Ελλάδος να μη ζητήσει νέο πρόγραμμα, δοκιμάζοντας την τύχη της εκτός ΔΝΤ. Το κλίμα σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον είχε γίνει πολύ βαρύ και ο πρωθυπουργός απέφυγε να ανακοινώσει στη ΔΕΘ τις
φοροελαφρύνσεις, που είχαν αποφασίσει με τον Βενιζέλο.

Την ίδια ώρα, δημοσιεύματα του ξένου Τύπου κάνουν λόγο για στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στον ρεαλισμό και στις μεγάλες πρεσβείες στην Αθήνα κερδίζει έδαφος η άποψη ότι λόγω και
του ανασχηματισμού η κυβέρνηση έχει τη μεταρρυθμιστική της δύναμη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται πια ως μη πραγματική απειλή και μέσα σε αυτό το κλίμα ο Σόιμπλε επαναφέρει στις 23 Σεπτεμβρίου το σενάριο ενός νέου μικρού πακέτου βοήθειας προς την
Ελλάδα που σημαίνει νέο μνημόνιο. Ο Αντώνης Σαμαράς επιδιώκει συνάντηση με τη Μέρκελ, η οποία στην ουσία τον παρέπεμψε στον υπουργό της των Οικονομικών.

Στις 6 Οκτωβρίου, η κυβέρνηση διαπράττει ακόμη ένα λάθος. Αγνοώντας τις ενστάσεις της τρόικας, ενσωματώνει στον προυπολογισμό του 2015 τις ρυθμίσεις για τις 100 δόσεις στις ληξιπρόθεσμες οφειλές και τη μείωση κατά 30% της εισφοράς αλληλεγγύης. Η πρωτοβουλία αυτή βαρύνει ακόμη περισσότερο το κλίμα στις σχέσεις με την τρόικα.

Η απόφαση για επίσπευση της διαδικασίας για την εκλογή προέδρου γίνεται μονόδρομος κατά τη λογική του "ταν η επι τας". Και η συνέχεια επί της κάλπης...

Διαβάστε ακόμα:

Στο καζάνι της τελικής ψηφοφορίας