Η ΤΑΜΠΕΛΑ ΚΑΙ Η ΟΜΠΡΕΛΑ

Να φτιάξουμε την κεντροαριστερά, λένε οι απατεώνες. Εμείς οι της σοσιαλδημοκρατίας, λένε οι πονηροί. Να ξαναβάλουμε στο παιχνίδι της εξουσίας την προοδευτική παράταξη.

Καραμπινάτη κομματική πουστιά. Οι πουλημένοι, οι φθαρμένοι, οι φαύλοι που δεν έχουν μούτρα να ανταγωνιστούν τον Τσίπρα, αυτόν που σε χρόνο ρεκόρ έσπασε όλα τα ρεκόρ αναξιοπιστίας, θέλουν να κρυφθούν πάλι πίσω από μία ταμπέλα. Του κεντρώου. Του κεντροαριστερού. Του δημοκρατικού. Του σοσιαλιστή. Του ευρωπαϊστή.

Δεν είναι αυτοί που είναι, είναι η… ταμπέλα τους. Πολιορκητικός κριός και σιδερόφρακτη πανοπλία του πολιτικού είναι η ταμπέλα του. Η ομπρέλα του. Είμαστε η αριστερά, λέει ο Τσίπρας. Ανοίγει την ομπρέλα της αριστεράς και προστατεύεται από τη βροχή της... κριτικής. Το απόλυτο κρυφτό. Η κριτική χάνει βάρος διότι ο πονηρός λέει ότι δεν είσαι…αντικειμενικός, με κτυπάς επειδή είμαι…αριστερός.

Είναι δυνατόν να πεις δεξιό τον άλλονα όταν κρατά στα χέρια ομπρέλα της αριστεράς; Ταμπέλα της αριστεράς. Άλλα έλεγε, άλλα κάνει. Καμμία σημασία! Και σαν αντιπολίτευση, και σαν κυβέρνηση δεν αρνείται την ταμπέλα του αριστερού.

Δεν είναι δεξιός, κυκλοφορεί με ταμπέλα δεξιού. Δεν είναι αριστερός, κυκλοφορεί με ταμπέλα αριστερού. Και ο μαλάκας ο δεξιός τον κατηγορεί για αριστερό, όχι διότι είναι αριστερός, αλλά επειδή είναι κάτω από την ομπρέλα της αριστεράς.

Και τώρα οι αποθαμένοι, οι τελειωμένοι, αυτοί που έσκαψαν το λάκο με τα φίδια και μας έριξαν μέσα, το έχουν ρίξει στα μαγειρέματα να στήσουν «νέα» ταμπέλα, της «ενιαίας κυβερνητικής κεντροαριστεράς».

Διαβάστε ακόμα:

Εκλογές και πάλι εκλογές το σχέδιο του Τσίπρα