ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ, ΜΙΑ ΨΕΥΤΙΚΗ

Ιστορία πρώτη. Η αληθινή. Δύο κολλητοί εδώ και δεκαετίες τα είχαν κάνει όλα στη ζωή τους. Όλα! Γλέντια, ξενύχτια, γκόμενες, ναρκωτικά, ταξίδια, όλες τις απολαύσεις και με το παραπάνω. Περασμένα τα 60 και οι δυο τους.

Σα να τον κοζάριζε σκεπτικό το φιλαράκι του ο μεγαλύτερος. Τι τρέχει, ρε. Τι σε βασανίζει. Όλα τα έχουμε, τίποτα δεν μας λείπει.

Να σου πω, λέει ο άλλος, ψιλοσυνεφιασμένος. Ρε, κολλητέ, ένα πράμα δεν έχουμε δοκιμάσει μέχρι σήμερα. Δεν έχουμε πάει με άνδρα. Μου βιδώθηκε, λοιπόν, η ιδέα να το κάνω κι αυτό... Γιατί να φύγω από τη ζωή χωρίς να με πηδήξει ένας gay...

''Τρελάθηκες, μωρέ! Είσαι με τα καλά σου. Ούτε να το συζητάω θέλω. Κάνε μου τη χάρη, δεν είμαστε εμείς για τέτοια''. Έτσι αντέδρασε ο κατά ένα χρόνο πιο ηλικιωμένος.

Τελικά, ο άλλος το...έκανε αυτό που είπε. Και όταν ξανασυναντήθηκε με το κολλητάρι του έβαλε τα κλάματα. «Έλα, μαλάκα, μην κάνεις έτσι..., σε κατανοώ ότι το  σκυλομετάνοιωσες...» είπε στον φίλο του που συνέχιζε να χύνει δάκρυα με τα χέρια του στο κεφάλι.

-Δεν το μετάνοιωσα, βρε μαλάκα! Κλαίω γι' αυτά που χάσαμε!!! Άργησα τόσα χρόνια...

Τέλος της πραγματικής ιστορίας. Σειρά η φανταστική ιστορία. Δύο βουλευτές του Σύριζα συνδέονται όχι μόνον από προσωπική φιλία αλλά για την απόλυτη ιδεολογική τους ταύτιση. Μια ζωή στην αριστερά, 45 χρόνια, από φοιτητές κομουνιστές και ενάντια στην ΕΟΚ, το ΝΑΤΟ, αντιχουντικοί, αντιστασιακοί, και πάνω απ' όλα, πρώτα απ' όλα από το 2011 αντιμνημονιακοί. Προδότες γι' αυτούς όλοι οι πρωθυπουργοί συνομιλητές των δανειστών.

Πριν προχωρήσω, να επαναλάβω ότι η ιστορία είναι μυθιστορηματική. Το κόμμα γίνεται κυβέρνηση και καλεί τον έναν από τους δύο φίλους, ο άλλος δεν είχε εκλεγεί βουλευτής, να ψηφίσει το μνημόνιο. Που αυτή τη φορά προβλέπει πιο σκληρά μέτρα φορολογικά. «Τι θα κάνεις;» ρωτάει τον βουλευτή ο σύντροφος και φίλος του, επίσης στέλεχος του Σύριζα.

-Θα ψηφίσω το μνημόνιο.
«Ντροπή, σύντροφε. Αν το κάνεις δεν θέλω να σε ξέρω. Δεν μπορεί να είναι φίλος, αδελφός μου κάποιος που φτύνει τον ίδιον τον εαυτό του. Τις αξίες της αριστεράς. Τα όσια και ιερά μας. Μα, δεν μου λες, τι θα πεις στον κόσμο, όχι μόνον στον κόσμο το δικό μας, της αριστεράς...».
-Θα πω ότι πονάω, αλλά θα ψηφίσω τα μέτρα. Θα πω ότι δεν μου αρέσει, δεν μ' εκφράζει, ότι πράγματι ντρέπομαι, αλλά...
«Τι αλλά, σύντροφε...».
-Δεν είσαι κυβερνητικός βουλευτής και γι' αυτό δεν καταλαβαίνεις τη γλύκα... Από πιτσιρίκι είμαι στη μάχη για το κόμμα, για τα υψηλά ιδανικά, όμως τώρα τα βλέπω αλλοιώς... Να ' σαι σίγουρος ότι αν πέσει η κυβέρνηση, πάλι θα είμαι αυτός που ήμουνα, ο γνήσιος αριστερός, πιστός στις αρχές μου.

Είπαμε. Αυτά δεν γίνονται. Η ιστορία είναι βγαλμένη από την κομματική φαντασία.

Διαβάστε ακόμα:

Πανικός στον Σύριζα από τον ξεσηκωμό των καφετζήδων