ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΔΕΝ ΓΕΝΝΑΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

Σα σήμερα 23 Ιουνίου, πριν ένα χρόνο έγινε το δημοψήφισμα στη Βρετανία, αν θα παραμείνει το Ηνωμένο Βασίλειο στην Κοινότητα. Ο λαός να αποφασίσει το «Ναι» ή το «Όχι» και, βέβαια, το ζήτημα αφορά όλη την Ευρώπη, τουλάχιστον. Όχι μόνον τους Βρετανούς. Δεν κρατιέμαι άλλο. Όσο σοβαρή ιστορία είναι τούτη, δεν υπάρχει τίποτα να μ' εμποδίσει να πω ότι η σκέψη μου πάει κατ' ευθείαν σε ταινία του Σαρλώ.

Μιλάμε σοβαρά. Ψήφισαν άνθρωποι οι οποίοι, και δεν είναι προς κατηγορίαν αυτό, δεν ήξεραν ποιο είναι το καλύτερο! Το να παραμείνουν στην Ενωμένη Ευρώπη, το να σηκωθούν να φύγουν.

Το πλέον κωμικοτραγικό. Όσο πλησίαζε η ημέρα του δημοψηφίσματος, τόσο κυριαρχούσε μία αμηχανία στον μέσο Άγγλο, για τα συν - πλην του «Ναι» και του «Όχι». Από την άλλη προβλεπόταν όλο και μεγαλύτερη συμμετοχή του εκλογικού σώματος στη διαδικασία του δημοψηφίσματος, δηλαδή πήγαν στην κάλπη μεγαλύτερο ποσοστό εξ ορισμού και άσχετων με το αντικείμενο, και αδιάφορων.

Ναι, στη δημοκρατία. Τι το καλύτερο να αποφασίζει ο κόσμος, όχι ο ηγεμόνας, ο αυτοκράτωρ, ο δικτάτωρ. Σύμφωνοι. Να, όμως, που ο κοσμάκης δεν σκαμπάζει, δεν μπορεί ούτε να γνωρίζει ποιο πραγματικά είναι το καλύτερο. Ούτε να προβλέψει αύριο τις συνέπειες του «Ναι» και του «Όχι».

Στη δημοκρατία υπάρχει η ελευθερία της ατομικής βούλησης. Όπως η ελευθερία της διακίνησης ιδεών, η απουσία λογοκρισίας, όλα αυτά τα παραμυθοειδή, όμως επί της ουσίας άχρηστα. Επειδή ψηφίζουν και μαλάκες. Και άτομα που γράφουν στις κάλτσες τους το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου. Και, το ακόμα χειρότερο, ρίχνει στην κάλπη την απόφασή της η... άγνοια. Το σκοτάδι.

Διαβάστε ακόμα:

Το βαθύ παρασκήνιο στη δολοφονία της βουλευτίνας