ΜΕ ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΖΟΥΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΝ(Λ)ΙΣ

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Είμαι υποχρεωμένος να ομολογήσω οτι προχθες έκλαψα. Με πήραν τα ζουμιά κατά την τελετή παράδοσης του υπουργείου παιδείας και θρησκευμάτων, από τον Φίνις στον άλλον περίεργο – με το καλό βιογραφικό είναι αλήθεια – με το μουστάκι του νταλικιέρη. Όχι τόσο πολύ για το τελετουργικό, αλλά για τον πύρινο λόγο που εκφώνησε το χοιρογούρουνο με τα πράσινα μάτια, που όπως τόνισε και η φυλλάδα των συντακτών, μίλησε στην καρδιά της αριστεράς.

Και μέσα στον λογικότατο θρήνο μου, άρχισα να ψάχνω πού είναι ακριβώς η καρδιά αυτή. Νάναι στο ΚΚΕ και στον λαό που υποστηρίζει τον Κουτσούμπα; Νάναι στην Κωνσταντοπούλου ή στον Λαφαζάνη; Νάναι στους 53 του Σύριζα; Νάναι σε αυτούς που ανασχηματίσθηκαν, ή νάναι σε αυτούς που έμειναν στην διακυβέρνηση; Ή μήπως είναι στους εξωκοινοβουλετικούς ΜΛ, ΛΜ κλπ ; Μαλακίες σκέφτηκα. Η καρδιά της αριστεράς είναι μία, είναι παντού, και πλέον άλλος ένας απολυμένος έβαλε υποψηφιότητα για να διασπάσει κι άλλο την αριστερά.

Ένας γνήσιος ηγέτης, που σωστά είπε οτι ο Τσίπρας ήρθε σε συμφωνία με τον Ιερώνυμο, και με την πίεση του θρήσκου Καμμένου, εκτέλεσαν ένα συμβόλαιο πολιτικού θανάτου του. Και τολμώ να συμπληρώσω, οτι από την αρχή είχε στοχοποιηθεί ο Φίνις. Από τότε που του έδωσαν αυτό το υπουργείο. Ένας Φίνις που ουδέποτε εκτέλεσε συμβόλαια πολιτικού θανάτου στην ζωή του για τους αντιπάλους του, με μικρή εξαίρεση εκείνους που εξουδετέρωσε μετά το περσινό δημοψήφισμα. Άντε και τότε που στοχοποιούσε κάποιους όταν έγραφε τα πρωτοσέλιδα της Αυγής.

Ένας γνήσιος αρχηγός, που είχε ίδιο τέλος σαν του Κολοκοτρώνη, τότε παλιά. Που ενώ φανέρωσε την γνήσια αξία της αριστεράς, οτι δηλαδή η αριστεία είναι καταδικαστέα αφού όλοι είναι αμόρφωτοι μίνιμουμ, μετά δεν μπορούσε να καταλάβει πώς ενώ πήρε 20+ από τον Τσίπρα, ξαφνικά βρέθηκε εκτός κυβέρνησης. Κάτι όμως που εμένα δεν με ξένισε. Διότι ο Τσίπρας πράγματι δεν γουστάρει τους άριστους. Όπως επίσης δεν γουστάρει τους κωλοτούμπες. Κι ο Φίνις έκανε κωλοτούμπα μεγάλη όταν πήρε τέτοιον βαθμό.

Όμως, κακά τα ψέμματα, ο Φίνις έδειξε και μιαν αντρίκεια στάση, όταν αρνήθηκε να μείνει στην κυβέρνηση σε άλλο υπουργείο. Διότι ο Τσίπρας του πρότεινε να χωρίσει το υπουργείο σε δυό άλλα : Το παιδείας και το θρησκευμάτων. Ο Φίνις δεν θα μπορούσε να πάρει απλά το παιδείας. Πώς άλλωστε; Με ένα απλό πτυχίο γυμνασίου; Δεν γίνονται αυτά τα πράματα. Ο Φίνις ήθελε και τα δυό μαζί, αφού θα μπορούσε να βγάλει ένα καλό μέσο όρο, όταν θα πάντρευε την αγραμματοσύνη του παρέα με τα δόγματα της εκκλησίας, που βρίσκουν λαμπρό πεδίο εφαρμογής, είτε σε άπιστους, είτε σε αμόρφωτους.

Μπορώ λοιπόν να πω, οτι η χώρα, η θρησκεία και η παιδεία, έγιναν φτωχότερα με την αποχώρηση του Φίνι. Μας έμεινε αυτός ο καινούργιος με το βιογραφικό και το μουστάκι, που στα πρώτα του λόγια, στην ουσία εφάρμοσε το κανονικό πολιτικό πρόγραμμα όλων των πολιτικών : Δεν θα λύσουμε τίποτα. Από μακριά κι αγαπημένοι. Όμως δεν πρέπει να απογοητευόμεθα πολλαπλώς, αφού ο Φίνις πλέον έγινε ο νούμερο ένα εσωκομματικός αντίπαλος του Τσίπρα, οπότε μπορεί και να υπάρχει ελπίδα για την σωτηρία μας. Η Νέα Δημοκρατία είναιι αδύνατον να κερδίσει μόνη της, στα ίσια. Χρειάζεται Δούρειους Ίππους. Κι οφείλω να ομολογήσω οτι δημοσιογράφος με τέτοιο δέμας, δεν υπάρχει πλην του Φίνις.

Τα κλάμματα όμως συνεχίστηκαν κι άλλο. Διότι, όπως και να το κάνεις, πληρώνεις που πληρώνεις για να έρθει η ανάπτυξη, να μην σκας κι ένα χαμόγελο; Να μην έχεις μιά χαρμολύπη; Ε, αυτό στην ουσία έπαθα. Διότι δεν είναι μικρό πράμα να χάνεις γραφικούς από την καθημερινότητα σου. Και μπορώ να πω οτι μεταξύ Σκουρλέτη, Δρίτσα και εκείνων των κατινών που το παίζανε βαθειά πολιτική ανάλυση, ο Φίνις ήταν ο μεγαλύτερος Καραγκιόζης. Με την καλή έννοια το λέω. Στο μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα, κάτι μπορεί να κάνει ο καθένας. Κι ο Φίνις είχε χαρίσει μεγάλες χαρές στους στοιχειωδώς μορφωμένους. Ειδικά όταν κοιμόταν μέσα στην βουλή, προσβάλοντας συναδέλφους, συναγωνιστές αλλά και μαλάκες που τον ψήφισαν, ειδικά αυτούς τους τελευταίους που βαφτίστηκαν λόγω αρνητικής ψήφου, αριστεροί.

Όμως τα καλά νέα συνεχίζονται. Διότι στο πρόσφατο συνέδριο του Σύριζα, ο Φίνις πήρε μπόλικες ψήφους. Και μάλιστα στα twitter – ναι εκεί που διέγραψε τις θέσεις της η καινούργια υπουργός εργασίας, την οποίαν την πάει ο Πολάκης, ο πρωτάνθρωπος – γράψανε όλοι οι κανονικοί αριστεροί επιπέδου Καρανίκα, οτι είμαστε όλοι Φίλης σήμερα. Συμφωνώ πλήρως. Πράγματι όλοι αυτοί είναι σαν τον Φίνις. Δεν είχα καμία αμφιβολία. Οτι κλαίνε που με τα αντίστοιχα προσόντα με το χοιρογούρουνο, δεν πρόλαβαν να μασήσουν κανά χαριστικό διορισμό, έστω για κανά χρόνο. Που δεν πρόλαβαν να ανταλλάξουν την πολιτική τους άποψη, για κάποια πολιτική θέση. Οτι τους έφαγε ένας Ιερώνυμος δηλαδή, οπότε τα κλάματα μου είναι αποτέλεσμα άλλου συναισθήματος.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Η φανέλα με το νούμερο 1 και τα μυστικά της