ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΑΚΗ ΚΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΙΔΗ ΓΚΑΓΚΑ

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Παγκόσμια παγωμάρα διάβασα οτι προέκυψε με την εκλογή του Τράμπ. Παγωμάρα επειδή μπήκαμε σε αχαρτογράφητα νερά. Νερά που μπορεί να φέρουν εθνικισμούς, εσωστρέφειες και λοιπά άλλα. Σαν αποτέλεσμα φυσικά οτι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, ψηφίστηκε κύρια από τους αμόρφωτους αμερικανούς. Δηλαδή τελικά, η δημοκρατία έχει αδιέξοδα; Μάλλον ναι, αν κρίνω από τους απανταχού δημοκράτες, που όμως θέλανε ντε και σώνει, την Κλίντον.

Αυτό όμως δεν με απασχολεί εμένα ιδιαίτερα. Αυτά είναι θέματα που μπορούν να τα λύσουν οι παγκόσμιοι ηγέτες, την ώρα, που αφού έχουν γαμήσει τον κοσμάκη με όλες τις αποτυχημένες ρετσέτες επιβίωσης, θα συζητήσουν για τα υπαρξιακά θέματα της επιβίωσης του πολιτικού τους επαγγέλματος.

Όλοι αυτοί δεν επέλεξαν να αντιμετωπίζουν τα κράτη τους, σαν εταιρείες; Να κοιτάνε τζίρους, μεικτά κέρδη και bottom line, καθαρό κέρδος; Αυτοί δεν επέλεξαν να κοιτάνε νούμερα και να αδιαφορούν για το τι τραβάνε οι μάζες; Αυτά δεν τους λέγανε οι σύμβουλοι τους; Τους οποίους μάλιστα τους ακούγανε σαν πειθήνια όργανα, όντες άσχετοι με την καθαυτή λειτουργία της εταιρείας. Καιρός ήταν λοιπόν να παγώσουν, αφού απέναντι τους πλέον βρίσκεται καθαρόαιμος επιχειρηματίας.

Και τι επιχειρηματίας! Που να έχει χάσει τα πάντα δυό φορές, και να τα έχει ξαναφτειάξει. Που πήγε κόντρα σε όλο το αμερικάνικο κατεστημένο, που ήταν βολεμένο με τους εκπρόσωπους των αόρατων χρηματαγορών και του κρυφού άυλου καπιταλισμού. Μόνος του, χωρίς καν την υποστήριξη του κόμματος με το οποίο θεωρητικά κατέβαινε. Πράγματι παγώνεις, άμα αναλογιστείς την μαγκιά που έκανε αλλά και απέδειξε ο Τράμπ.

Ο οποίος έχει παρουσιαστεί σαν Μπερλουσκόνι ή σαν κοινός καραγκιόζης. Που μπορεί και να είναι, αλλά ας δούμε λίγο τι διάολο θα κάνει πρώτα. Που είναι σίγουρο οτι δεν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει όλες τις εξαγγελίες του, μερικές από τις οποίες είναι πολύ ακραίες για τα γούστα μου, αλλά ας δούμε πόσες θα κάνει και τι θα πετύχει για τον μέσο κοσμάκη της Αμερικής κι όχι για την λαίδη Γκαγκά, που απέχτησε κι αυτή γνώμη πηγαίνοντας κόντρα στην άποψη όλων αυτών που την θαυμάζουν. Διότι γκαγκάδες την ακούν, όπως γκαγκάδες ψήφισαν τον νέο πρόεδρο.

Που όμως είναι γεγονός. Οπότε η φράου Μέρκελ, πολύ σωστές απαντήσεις πήρε από τον Τραμπ, όταν στο συγχαρητήριο τηλεγράφημα της πήγε να του κάνει και μαθήματα ή να βάλει όρους. Ο πολιτικός στον επιχειρηματία; Ο ηθοποιός στην ιδιοκτήτη του θεάτρου; Για να σοβαρευτούμε λιγάκι.

Φυσικά σαν την φράου, στην σκηνή ανέβηκε τελευταίος και καταϊδρωμένος, κι ο Τσιπράκος. Το δικό μας τσογλάνι που διευθύνει μια παρέα καφενόβιων. Που είχε δηλώσει παλιότερα οτι μεγάλο κακό θα μας βρει αν εκλεγεί ο Τράμπ. Ίδιες μαλακίες δηλαδή που είχε πει σαν αντιπολίτευση όταν έβριζε την φράου. Κακό δηλαδή επειδή ο Τράμπ ψηφίστηκε από τους αμόρφωτους, ενώ το τσογλάνι εδώ το είχαν ψηφίσει όλοι οι σούπερ ντούπερ μπορφωμένοι Έλληνες. Μιλάμε για τον απόλυτο ηλίθιο της αλαζονίας.

Και πήρε κι αυτός την απάντηση του ήδη, περιμένοντας την άλλη εβδομάδα να έρθει για τουρισμό ο Ομπάμα ( πολύ θα ήθελα να ήμουν σήμερα στην συνάντηση Τράμπ κι Ομπάμα ). Καιρός να δούμε τον κόσμο με τα μάτια της Τουρκίας, ήταν η φράση του επιτελάρχη του πλανητάρχη για τα γεωφυσικά. Για το δε χρέος, υπάρχουν οι δηλώσεις του Τραμπ : Αυτό δεν απασχολεί την Αμερική. Αυτό είναι θέμα Γερμανίας ή το πολύ πολύ Ρωσίας. Δηλαδή τσογλάνι, απο την μια Αμερικάνοι φονιάδες των λαών, κι από την άλλη δώστε και σώστε;

Οπότε τα γάλατα σφίγγουν και λογικότατα. Αλλάζουν οι γιαλαντζί πολιτικές, κύρια για την Αμερική. Όπως και να το κάνεις, εκεί εξελέγη ο άνθρωπος, κι εκεί υπάρχει το πρόβλημα για να λυθεί, αν λυθεί. Φυσικά όλη η Ευρώπη θα έχει πρόβλημα αφού η σύγκρουση με την Γερμανία θα είναι αδυσώπητη, αλλά από την στιγμή που όλοι λένε οτι η Ευρώπη αυτή δεν είναι αυτή που θέλουμε, κι οτι έχει πάρει λάθος προσανατολισμό, τι πειράζει τα τσογλάνια, να την αλλάξει ο Τραμπ; Μην τυχόν και τα αφήσει να διαιωνίζουν τα ψέμματα τους και να παραμυθιάζουν τον κόσμο εδώ οτι μάχονται για τις αλλαγές;

Αυτές είναι οι πρώτες παρατηρήσεις μου για το νέο πρόεδρο, έχοντας τεράστια εμπιστοσύνη στις ασφαλιστικές δικλείδες που υπάρχουν στο αμερικάνικο κράτος, που έχει τους τρόπους να περιορίζει τις δήθεν υπερεξουσίες του εκάστοτε προέδρου. Γουστάρω Τραμπ όμως, διότι είναι επιχειρηματίας και γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τους πολιτικούς λακέδες, κι είναι πλήρως ανεξάρτητος οικονομικά. Φυσικά τον γουστάρω και για την σεξιστική του θέση διότι παραπήξαμε στο αδερφάτο και στους σεβασμούς στην διαφορετικότητα. Κοινώς, παραπήξαμε στα τσογλάνια που έχουν άποψη επι παντός επιστητού, αλλά δεν κάνουν και τίποτα για να καλυτερέψουν την ζωή του κόσμου. Και φυσικά καλό είναι να παγώνουν τα τσογλάνια και να τρέμουν όταν θα συναντούν τον νέο πρόεδρο.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Σε εγρήγορση από την εκλογή του Τραμπ