ΗΤΑΝ «ΑΝΤΙΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΕΣ», ΕΓΙΝΑΝ «ΝΑΖΙΣΤΕΣ»

Πολύ εύκολα μπαίνει η ταμπέλα κομουνιστής, αντικομουνιστής, σε άτομα που δεν είναι ούτε κομουνιστές, ούτε αντικομουνιστές. Γίνεται κάποιος ''αντικομουνιστής'' επειδή έχει πρόβλημα με κάποιους οι οποίοι εμφανίζονται ως ''κομουνιστές΄΄. Από που κι ως που να τον βαπτίσεις «αντικομουνιστή» όταν δεν έχει ιδέα τι εστί κομουνισμός.

Δεν υπάρχουν αντικομουνιστές, ούτε αντιχριστιανοί, αντιολυμπιακοί, αντικαπιταλιστές, αντιδημοκρατικοί, αντιφασίστες. Ανύπαρκτα πράγματα. Η κουβέντα με αφορμή μία σελίδα της Ιστορίας, το 1943, στη Λετονία…

Οι Γερμανοί του Χίτλερ εισβάλουν στα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης στις 22 Ιουνίου, το 1941. Σε λιγότερο από ένα μήνα καταλαμβάνουν τις τρεις χώρες της Βαλτικής, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία. Πληθυσμός λευκός, κι όχι σλάβος, άρα φυλετικά αποδεκτός, όχι κατώτερος.

Οι Λετονοί ένοιωθαν κατακτημένοι από τους Ρώσους της Σοβιετικής Ένωσης, ότι η ζωή τους είχε γίνει δύσκολη και όταν μπούκαραν οι χιτλερικοί τους αντιμετώπισαν ως ελευθερωτές. Και επιτόπου ήθελαν να πολεμήσουν στο πλευρό τους ενάντια στην ΕΣΣΔ!

Με την εθελοντική στρατολόγηση, σε πρώτη φάση, 32.000 (!!!) Λετονών συγκροτήθηκε η 15η ένοπλη μεραρχία γρεναδιέρων των SS, (φώτο, παρέλαση τους). Σα σήμερα 9 Μαρτίου, το 1943, διοικητής ανέλαβε ο υπουργός πολέμου στο ''κομισαριάτο του Ράιχ Βαλτικής'', ο Λετονός στρατηγός Ρούντολφ Μπανγκέρσκις.

Η μεραρχία τα πήγε πολύ καλά, άντεξε στις επιθέσεις των σοβιετικών. Τελικά, το έργο γύρισε σελίδα το 1945, με την ήττα των ναζί, και η Λετονία επανήλθε στους κόλπους της Σοβιετικής Ένωσης. Φαντάσου, αναγνώστη, το ρουφιανιλίκι που έπεσε, με το τέλος του πολέμου, ανάμεσα στους Λετονούς, που αυτή τη φορά... απελευθερώθηκαν από τους σοβιετικούς.

Διαβάστε ακόμα:

ΑΣΗΜΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΠΟ ΧΩΡΙΟ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ