ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΗΤΑΝ ΕΓΚΛΗΜΑ

Θυμάμαι την ημέρα της κηδείας. Γιγαντιαίος λαϊκός ξεσηκωμός. Ο κόσμος στους δρόμους με κατεύθυνση τη Μητρόπολη Αθηνών να διαμαρτύρεται και οι πολυκατοικίες να σείονται. Χιλιάδες άνθρωποι. Δεν δεχόντουσαν ότι ο θάνατος του παλληκαριού ήταν ατύχημα, σα σήμερα πρωτομαγιά, του 1976. Ολοφάνερη η σιγουριά πως τον σκότωσαν, με τρόπο πρακτορικό, για να φανεί ότι ο ίδιος τσακίστηκε με το αυτοκίνητό του. Συνθήματα κατά του υπουργού εθνικής άμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ.

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης είναι ο κορυφαίος αντιστασιακός την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα. Αν ρωτήσεις σήμερα όσα καθάρματα βασανιστές της χούντας ζουν ακόμα, όλοι, ναι, ναι όλοι θα συμφωνήσουν. Αυτός, ο Παναγούλης ήταν ο λεβέντης. Δεν λύγισε ούτε στιγμή. Η ψυχάρα. Μέχρι που προκαλούσε το θαυμασμό στους βασανιστές του.

Θρύλος. Τον πιάνανε και δραπέτευε. Χρειάστηκε να κτίσουν ειδικό κελί, κανονικό τάφο στις φυλακές Μπογιατίου, ώστε να είναι σίγουροι πως δεν θα την κοπανήσει πάλι.

Στην Κύπρο οργάνωσε τη δολοφονία του δικτάτορα Γιώργου Παπαδόπουλου, την οποία επιχείρησε ανεπιτυχώς με τους συντρόφους του στις 13 Αυγούστου το 1968. Η χούντα δεν τόλμησε να εκτελέσει τον φυγόδικο από το στρατό “εγκληματία” διότι διεθνώς ο Παναγούλης ήταν ήδη μορφή ηρωική, αντιστασιακή.

Δυστυχώς ο Αλέκος Παναγούλης πολιτεύθηκε μετά την απόσυρση της δικτατορίας, εξελέγη βουλευτής με την Ένωση Κέντρου. Τουλάχιστον, δεν το διέπραξε με το ΠΑΣΟΚ. Γεννήθηκε στις 2 Ιουλίου το 1939, τον τέλειωσαν στη Γλυφάδα, μόλις στα 37 του.

Διαβάστε ακόμα:

ΕΧΤΡΟΣ ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ