ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΕΡΓΑΤΗΣ ΣΑ ΝΑ 'ΝΑΙ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ

Πρωτομαγιά. Η ημέρα του εργάτη, του εργαζόμενου, λέει. Δεκαετίες στημένη φάμπρικα ο αγώνας, λέει, για το δίκιο του εργάτη. Και κάποιοι πονηροί στο κυριλάτο, στο πολιτικοποιημένο αλισβερίσι του λεγόμενου συνδικαλισμού βολεύονται λεχρίτικα μ' αυτή τη βιόλα. Να υπηρετούν εκείνους που τους εκμεταλλεύονται ακόμα και σήμερα λες ότι είναι δούλοι της εποχής του μπάρμπα Θωμά. Άρα, οι εργάτες, οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από κομματικούς και συνδικαλιστικούς νταβάδες.

Ο διορισμένος (από ποιον;…) προστάτης του φουκαρά υποδεικνύει «κάνε αντίσταση». Τι ακριβώς να κάνει; Να μην εργαστεί, ίσως. Να σαμποτάρει την παραγωγή, το άλλο. Να μη δουλεύει περισσότερο αποδοτικά, μήπως. Τι εννοεί ο φωτισμένος που συμπεριφέρεται σα να ‘ναι ποίμνιον του ο εργάτης, ένα ζαρτό, ένας Τοτός, ανίκανος να σταθεί μόνος στα πόδια του και γι’ αυτό τον καθοδηγεί.

Ρε, μπας και όταν λένε «Ξηγηθείτε αντίσταση», οι μπαρμπαθωμάδες του σήμερα οφείλουν να τα διαλύσουν όλα; Ώστε όλοι να γίνουν εργάτες ή όλοι αφεντικά στη θέση των αφεντικών. Γίνεται αυτό; Ακόμα και οι Ρούληδες θα πουν «Δεν γίνεται».

Το δίκαιο του εργάτη. Αυτή είναι η ''αλήθεια''. Το ψέμα είναι το δίκαιο του εργοδότη. Αυτός δεν έχει δίκαιο. Αυτός, είτε είναι ιδιώτης, είτε κράτος, ως επιχειρηματίας αξίζει να υπάρχει μόνον για πάρτη του εργάτη, του εργαζόμενου. Η οικονομία δεν πρέπει να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο, αυτά είναι φασιστικά πράγματα, αστικά κατάλοιπα. Η επανάσταση θέλει από το σύμπαν να κάνει πίπες στον εργάτη, και περισσότερο να σκύβει στον ανειδίκευτο εργάτη, τον χαμηλόμισθο, τον αμόρφωτο, τον αδιόριστο.

Για να παράγει μαζικά από μάσα μέχρι ρούχα, φάρμακα και αυτοκίνητα, ό,τι άλλο καταναλώνει ο κοσμάκης, απαιτείται για κάθε προϊόν, για κάθε σέρβις, το στήσιμο μιας επιχειρήσεως. Και έρχεται ο άλλος, ο εξωγήινος, που αρνείται να προσαρμοστεί, και λέει «Να πα’ να γαμηθούν οι ανάγκες και οι απαιτήσεις του ανθρώπου και των ανθρώπινων κοινωνιών, εμείς γουστάρουμε υποταγμένες στους εργάτες επιχειρήσεις, βιομηχανίες και βιοτεχνίες, εργοστάσια και καταστήματα».

Αυτό είναι το εικόνισμα της συνδικαλιστικής θρησκείας. Να λένε στον εργάτη ότι εσύ είσαι ο θεός. Εσύ αποφασίζεις, εσένα δοξολογούμε όλοι. Τον επιχειρηματία τον έχουμε στη ξεφτύλα, τα κεφάλαια δεν είναι απαραίτητα, η τεχνογνωσία, η τεχνολογία είναι εχθρός μας.

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ