ΚΟΜΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ FACE CONTROL

Ο πολιτικός είναι καραμπινάτος απατεώνας. Δηλωμένος φόρα παρτίδα. Δεν μπορεί να επιβιώσει ο πολιτικός, δεν μπορεί καν να κυκλοφορήσει στην πιάτσα αν δεν γίνει ένας ξεφωνημένος ψεύτης. Όποιος, όμως, δεν βλέπει με συμπάθεια και με κατανόηση αυτόν τον ορίτζιναλ απατεώνα, τον πολιτικό, τότε είναι λαϊκιστής του κερατά.

Αυτά τα πράγματα δεν μπορεί να τα γράψει κανένας. Δύσκολο να τα συλλάβει στη σκέψη του. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν γραφτεί από κανέναν. Ίσως ούτε και από τον αποδυτηριάκια. Φύγαμε.

Δεν βγαίνει στο κλαρί ο πολιτικός, ο αξιοπρεπής και αξιοσέβαστος πολιτικός χωρίς το κοστούμι της ιδεολογίας. Βέβαια. Είμαι, σου λέει, σοσιαλιστής. Δημοκράτης. Ευρωπαϊστής. Κεντρώος. Κεντροαριστερός. Κομουνιστής. Φιλελεύθερος. Σηκώνει μια ταμπέλα ήθους, ηθικής, συνέπειας, ευθύνης, κοινωνικής αποστολής, όλες αυτές τις παπαρδέλες.

Να, όμως, που ο πολιτικός δεν λέει «όχι» αν ενώ αυτός παρουσιάζεται π.χ. δεξιός εσύ ο ψηφοφόρος του δηλώσεις ότι είσαι αριστερός. Δεν τρέχει τίποτα. Έλα μαζι μου, σου λέει. Ψήφισε με, ας είσαι ό,τι είσαι. Αναρχικός, τρομοκράτης, ακροδεξιός, τραμπούκος, χούλιγκαν, όποιος κι αν είσαι.

Πώς γίνεται αυτό; Ο αριστερός πάει στην αριστερά. Αυτό είναι το σωστό. Και ο λεγόμενος κεντρώος στη λεγόμενη κεντρώα παράταξη, στο δήθεν κεντρώο κόμμα. Ο δεξιός στη δεξιά. Να, όμως, που στην πολιτική όλες οι πόρτες των κομμάτων και των πολιτικών δεν έχουν face control. Χουντικός να είσαι θα γίνεις δεκτός και στο κόμμα που πουλάει αντιχουντισμό. Κανένα πρόβλημα. Υπέρ του μνημονίου να είσαι θα σου προσφέρουν σάμαλι και λικέρ στο πιο σκληροπυρηνικό αντιμνημονιακό κόμμα.

Αυτά ο πολιτικός. Ο πολίτης; Έχει ιδεολογία ο πολίτης και δεν το ξέρω; Εγώ ξέρω ότι μόνο ο θρησκευτικός οπαδός και ο ποδοσφαιρικός παραμένουν αμετακίνητοι μια ζωή. Κι αυτό που τους δένει με την ομάδα τους και τη θρησκεία τους το λένε πίστη, ενώ πρόκειται για κόλλημα.

Διαβάστε ακόμα:

ΙΔΙΟ ΣΚΗΝΙΚΟ, ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ, ΑΛΛΑΞΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ