''ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ!'' ΕΙΠΕ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΙΚΩΝ

Δικτατορία στην Ελλάδα. Γνωστή ιστορία στη χώρα μας. Άγνωστη στη Σουηδία π.χ. και την Αγγλία. Ξεπετάχθηκε, άσχετα αν ήταν εκλεγμένος, ένας παλαβός Χίτλερ στη Γερμανία και οι Γερμανοί, κυρίως οι πολιτικοί, μετά τον πόλεμο είπαν: «Μην τη ξαναπατήσουμε με κάποιον άλλον πειραγμένο στο μυαλό».

Λαϊκό ανάγνωσμα ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα είναι το πότε και πως έγινε το ένα και το άλλο στρατιωτικό πραξικόπημα. Γιατί θέλουμε να τα θυμόμαστε; Να ξέρουμε ποιοι είμαστε. Ποιοι σοβαροί μαλάκες πολιτικοί μας εκφράζουν. Ποιους ψηφίζουμε. Πως τους θέλουμε τους πολιτικούς. Πως, δηλαδή, δεν θέλει ερώτημα. Στα μέτρα μας.

Σα σήμερα 4 Αυγούστου, το 1936, μπήκε στο λογαριασμό μια ακόμα χούντα στην Ελλάδα. Εποχή που ακόμα έπαιζαν δυνατά οι ταμπέλες. Βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί. Μαλακίες. Βασιλικοί και αντιβασιλικοί. Οι μαλακίες. Και μετά τη δικτατορία του 1967 η ίδια βιόλα. Δημοκρατικοί και Συντηρητικοί. Αριστεροί και δεξιοί. Το ίδιο και στη συνέχεια. Μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί. Στην πράξη, όμως, και οι μεν και οι δε αποδεικνύονται ίδιοι. Οι ταμπέλες, ταμπέλες όμως.

Εκλογές 26 Ιανουαρίου 1936, στα ίσα οι δύο μεγάλες παρατάξεις. Οι αντιβενιζελικοί 143 έδρες, οι βενιζελικοί 142. Η μπίλια θα κάτσει όπου θα αποφασίσουν οι 15 κομουνιστές βουλευτές. Να, όμως, που πήρε το κουμάντο, να ρυθμίσει την κατάσταση ο βασιλιάς Γεώργιος Β'. Δεν τον πλήρωνε τζάμπα μεροκάματο ο αγνός λαός, να κάνει καμιά δουλειά και ο άναξ.

Υπ' όψιν ότι ο Γεώργιος επανήλθε στο θρόνο χάρη και στον...αντιβασιλικό Ελευθέριο Βενιζέλο. Μια παρένθεση απαραίτητη, ίσως. Καραμπινάτα δεξιά κόμματα ήταν οι δυο μεγάλες παρατάξεις, οι Φιλελεύθεροι του Βενιζέλου και οι Λαϊκοί του Τσαλδάρη. Η μόνη διαφορά που τους χώριζε - υποτίθεται- ήταν ότι οι μεν εμφανιζόντουσαν αντιβασιλικοί, οι δε βασιλικοί. Ίδιο πλάνο με την ΕΡΕ του Καραμανλή και την Ένωση Κέντρου του Παπανδρέου.

Ο βασιλεύς Γεώργιος, λοιπόν, διορίζει υπουργό στρατιωτικών τον Ιωάννη Μεταξά και ο Ελευθέριος Βενιζέλος γράφει στις 6 Μαρτίου 1936 ότι «ο βασιλεύς με το διορισμό Μεταξά ανέκτησε ακέραιον το κύρος του, τόσον απαραίτητον δια την οριστική επάνοδον της χώρας εις τον κανονικό πολιτικόν βίον». Και ατάκα ο «ιδρυτής» της αντιβασιλικής παράταξης στην Ελλάδα, ο Βενιζέλος ντε, αναφώνησεν το παραδοσιακόν «Ζήτω ο βασιλεύς!».

Στις 13 Φεβρουαρίου 1936 ο Γεώργιος κάλεσε σε σύσκεψη τους αρχηγούς των κομμάτων, και τον εκπρόσωπο των κομουνιστών, του «Παλλαϊκού Μετώπου». Ο αρχηγός των Φιλελευθέρων Σοφούλης προτείνει να παραμείνει η κυβέρνηση Δεμερτζή, ο αρχηγός των Λαϊκών Τσαλδάρης ζητάει να γίνει οικουμενική κυβέρνηση.

Ο Σοφούλης συμφωνεί με τους κομουνιστές στις 21 Φεβρουαρίου αφού δεν τα βρήκε με τους Λαϊκούς. Υπάρχει ανησυχία ότι ο στρατός δεν θέλει συμμαχία φιλελευθέρων- κομουνιστών και ο υπουργός στρατιωτικών Αλέξανδρος Παπάγος στις 5 Μαρτίου μεταφέρει στον βασιλιά... «προειδοποίηση» των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας που τον «εξουσιοδότησαν».

Επειδή, λοιπόν, οι βασιλικοί εμφανίστηκαν προκλητικά βασιλικώτεροι του βασιλέως, ο Γεώργιος καταργεί τον Παπάγο και την ίδια ημέρα διορίζει υπουργό στρατιωτικών τον Ιωάννη Μεταξά. Και πακέτο αποφασίζει να δώσει εντολή στον Σοφούλη να σχηματίσει κυβέρνηση. Στις 11 Μαρτίου ο αρχηγός των αντιβασιλικών επιστρέφει την εντολή διότι δεν τα κατάφερε να συγκροτήσει κυβέρνηση πλειοψηφίας. Στις 14 Μαρτίου ορκίστηκε κυβέρνηση Δεμερτζή με αντιπρόεδρο τον Μεταξά!

Στις 19 Μαρτίου πεθαίνει στο Παρίσι ο Ελευθέριος Βενιζέλος και στις 13 Απριλίου ο βασιλιάς διορίζει πρωθυπουργό τον Μεταξά που παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης, και από τον Σοφούλη, τον αρχηγό της «προοδευτικής» παράταξης. Στις 22 Ιουλίου, τελικά, τα βρήκαν οι «προοδευτικοί» Φιλελεύθεροι με τους «συντηρητικούς» Λαϊκούς προκειμένου να φτιάξουν εθνική κυβέρνηση, αλλά λίγες ημέρες μετά, στις 4 Αυγούστου, ο Ιωάννης Μεταξάς(φώτο) τους είπε...«Όχι». Έκανε τη δικτατορία.

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΝΕΙ ΜΠΑΝΙΟ ΣΕ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΣΕ... ΒΟΥΝΟ