ΜΙΚΡΑΙΝΟΥΜΕ, ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΜΕ..., ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ ΟΙ ΞΕΝΟΙ;

Τα νούμερα πρώτα. Το 2018 γεννήθηκαν 86.440 Έλληνες και το 2019 λιγώτεροι, για την ακρίβεια 83.763. Μικρή η Ελλάδα έχει ανάγκη να μεγαλώσει κι αυτό γίνεται μόνο όταν γεννιώνται περισσότεροι κάθε χρόνο, αλλά κι όταν πεθαίνουν λιγώτεροι κάθε χρόνο. Τι συμβαίνει, όμως;

Το 2018 πέθαναν 120.296 Έλληνες, πολύ περισσότεροι απ' όσους γεννήθηκαν την ίδια χρονιά (86.440). Και περισσότεροι οι πεθαμένοι πατριώτες το 2019- ήταν 124.965- σε σύγκριση μ' αυτούς που έγιναν ανάμνηση το 2018.

Τι μας λένε οι αριθμοί; Ολοφάνερο. Η Ελλάδα πεθαίνει. Η Ελλάδα λιγοστεύει. Οπότε μπαίνει ανοικτά το θέμα της ελληνοποίησης με ξένους. Με μετανάστες. Με πρόσφυγες. Μια πρακτική που την εφαρμόζουν όλα σχεδόν τα κράτη έτσι ή αλλοιώς, είτε αυτή είναι η πολιτική τους, είτε διότι δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.

Είμαστε στον αιώνα που πέφτουμε και όπως κάτσουμε. Στο μπέρδεμα, δηλαδή. Μαύροι, σκούροι, ωχροί, λευκοί όλοι μια φυλή, μια πατρίδα. Το παιδί έχει γονείς ξένους αλλά γεννιέται σ' άλλη χώρα, σ' αυτή  θα μεγαλώσει, σ' αυτήν θα πάει σχολείο, σ' αυτήν θα ζευγαρώσει και θα ριζώσει.

Άσε τι κάνουν οι μεγάλες χώρες, κάτι Αμερικές και Αγγλίες και Γερμανίες. Οι ξένοι τους όσο και να γίνουν περισσότεροι ποτέ δεν θα τολμήσουν να πιάσουν τον κώλο της μεγάλης χώρας.

Κάτι μικρές χώρες είναι εκείνες που παίρνουν τα μέτρα τους. Δηλαδή; Δίνουν υπηκοότητα σε ξένους, αλλά με διαδικασία που δεν θα την πεις γραφειοκρατική. Όχι, δηλαδή, όπως την βλέπει τη δουλειά η Ελλάδα. Δίνουν υπηκοότητα στον ξένο αφού αυτός έχει κριθεί πως πράγματι αποφάσισε να δεθεί ουσιαστικά με την δεύτερη πατρίδα του. Με τον τόπο και το λαό της νέας του πατρίδας. Όχι όπως εδώ με διαδικασία τσάτρα πάτρα.

Θέλει κάποιος να γίνει Έλληνας; Γιατί, όχι. Αν είναι χρήσιμος, απαραίτητος να του δώσουν την ελληνική υπηκοότητα. Να έχει τα ίδια δικαιώματα, αλλά και τις ίδιες υποχρεώσεις. Αυτά πάνε μαζί. Πακέτο είναι. Μόνον δικαιώματα είναι ζημιά. Μόνον υποχρεώσεις χάνεται η ισορροπία.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΓΕΡΑ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ, ΑΚΟΜΑ