ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Δεν υπάρχει πιο αγνή, πιο καθαρή ιστορία απ’ αυτή της εγκληματικής οργάνωσης ‘’17 Νοέμβρη’’. Εγκληματική, βέβαια, αφού σκότωνε κόσμο, άλλωστε γι’ αυτό δημιουργήθηκε. Για να δολοφονεί καπιτάλες, άτομα που εκτιμούσε πως λειτουργούσαν σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Λέμε, λοιπόν, πως μέχρι να εξαρθρωθεί η συμμορία, ξένος δάκτυλος δεν κατάφερε να εισχωρήσει στις τάξεις της. Άλλο πως κατάντησε το πράμα όταν τους μπουζουριάσανε σε μια μέρα όλους. Κάποιοι από τους ορκισμένους επαναστάτες τους αποφασισμένους να πολεμήσουν με όπλα και εκρηκτικά, έγιναν κατίνες γειτονιάς μέσα στη φυλακή. Η καραξεφτύλα τους.

Το μεγάλο ατού της ‘’17 Ν’’ ήταν η συνωμοσία. Πήγαιναν κατά τριάδα να σκοτώσουν τον τάδε και μεταξύ τους δεν γνωριζόντουσαν οι τρεις εκτελεστές του εν λόγω πυρήνα. Ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, γιος του γνωστού «φαλτσέτα» τροτσκιστή αρχικομουνιστή, ήταν όλα τα λεφτά στη συνωμοσία, από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε να κτίζει την οργάνωση. Ρεσιτάλ συνωμοσίας ο άνθρωπος. Κατά τα παλιά κομμουνιστικά πρότυπα, όμως και με μεθοδολογία τσιτσιλιάνικης πατριάς.

Οι κομουνιστές- και μόνον οι κομματικοί κομουνιστές, όχι μέλη άλλων κομμάτων- είχαν αναπτύξει τη συνωμοσία από την αγωνία τους να προστατευθούν από την ασφάλεια. Ακόμα και σήμερα η παράδοση κρατεί. Οι στελεχάρες του ΚΚΕ γνωρίζουν τι να κάνουν, που θα κρυφτούν, πως θα διαφύγουν στην περίπτωση ότι «κάτι» θα συμβεί.

Με την ευκαιρία. Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης (1893-1972), άτομο με σεξουαλική ιδιαιτερότητα, αφεντικό στο υπουργείο δημοσίας τάξης στη δικτατορία επί πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά, είχε καταφέρει να μοιάζει τσίρκο και λούνα παρκ το ΚΚΕ. Με συνέπεια να αλληλοκατηγορούνται τα στελέχη του ΚΚΕ και η ηγεσία να μη ξέρει ποιοι και πόσοι ήταν οι προδότες. Τους είχε μπερδέψει, έκανε ό,τι ήθελε στις κομματικές τους οργανώσεις ο κακάσχημος Μανιαδάκης, στρατιωτικός στο επάγγελμα.  Για 27 χρόνια, στη ‘’17 Ν’’, τη μακροβιότερη τρομοκρατική οργάνωση όλων των εποχών, ούτε ένας πράκτορας δεν κατάφερε να διεισδύσει σ’ αυτήν.

Στο ερώτημα, πως είναι δυνατόν να στρατεύεται κάποιος σε τρομοκρατική οργάνωση, την απάντηση τη δίνει η πραγματικότητα. Όσο και να ακούγεται ακραίο και περίεργο, ακόμα και σήμερα υπάρχουν πάντα άτομα, με καριέρα, με οικογένεια, έτοιμα να γίνουν τρομοκράτες. Το επιβάλλει η πολιτική τους σκέψη, η ανθρωπιστική τους συνείδηση. Γιατί δεν ανέχονται να κυκλοφορούν σαν τιμητές και υπηρέτες του λαού κάποια κομματικά καθάρματα, κάποιοι μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοεκδότες να παρουσιάζονται προστάτες των θεσμών και του κοινωνικού συνόλου.

Διαβαστε ακομα:

ΠΗΔΗΚΤΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΟΙ ‘’ΗΤΑΝΕΣ’’ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ