Ένα σημείο στην λεγόμενη συνθήκη των Πρεσπών είναι ότι η επίσημη ονομασία του γειτονικού κράτους θα είναι βόρεια Μακεδονία, αλλά στο εσωτερικό της οι κάτοικοι της θα μπορούν να αυτοαποκαλούνται σκέτο Μακεδόνες. Αυτό μου προκάλεσε εντύπωση. Όχι για εκεί αλλά για εδώ. Που ενώ στην χώρα μας αυτοπροσδιοριζόμαστε και αυτοαποκαλούμαστε μαλάκες, η πατρίδα μας έχει τελείως διαφορετικό όνομα διεθνώς.
Υποθέτω λοιπόν, βάσει ιστορικών στοιχείων που έχουμε ζήσει, ότι το όνομα για εμάς δεν είναι και τόσο σημαντικό. Αυτό που είναι όντως σημαντικό όμως, είναι ότι εμείς με τον αυτοπροσδιορισμό μας, έχουμε πάει στις κάλπες κι έχουμε εκλέξει τον καθρέφτη μας, ο οποίος με την σειρά του έχει πάει στο κτίριο που αποκαλείται ευγενικά κοινοβούλιο, και θέλει να μας πείσει ότι μάχεται και δουλεύει για να λύσει ένα εθνικό θέμα. Θα προσλαμβάνατε ποτέ μαλάκα στην δουλειά σας;
Όμως τι να κάνουν κι αυτοί που ψηφίστηκαν αφού βαρέθηκαν να δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα ή είναι μονιμάδες άεργοι στις ληστοσυμμορίες που δήθεν υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού; Δίνουν το show τους. Κάνουν ότι μαλώνουν ή κάνουν ότι έχουν επιχειρήματα είτε για την συμφωνία των Πρεσπών, είτε για όποιο άλλο θέμα, ενώ στην ουσία σκέψη έχουν και συνείδηση ενός καρεκλοκένταυρου.
Από το 2019, και συγκεκριμένα από τις 12 Φεβρουαρίου σα σήμερα, ισχύει η περιβόητη Συμφωνία των Πρεσπών, Το show στο συγκεκριμένο πρότζεκτ ήταν σκέτη υπερπαραγωγή. Ο Καμμένος το καλοκαίρι του 2018 για την ίδια συμφωνία, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης ενώ μετά από ένα χρόνο παραιτήθηκε και μάλιστα βγήκε και στο αντάρτικο σαν δεξιός Βελουχιώτης. Διέγραψε μάλιστα και δυο βουλευτές υπουργούς του, αλλά μερικούς άλλους που θα υπερψηφίσουν τις Πρέσπες, τους κράτησε. Επίσης διελύθη αυτή η υπερδύναμη που λέγεται Ποτάμι, και τα μέλη του ξαναγυρνάνε στα μαντριά, ενώ η Ένωση Κεντρώων του καπετάν Λεβέντη φυτοζωεί και οδεύει λογικά στο τρελάδικο. Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες.
Ολόκληρος αριστερός παρακαλώ Σύριζα, έδωσε μάχη για να αποκτήσει το Νάτο και η ΕΟΚ, ένα ακόμα μέλος, τα Σκόπια. Ολόκληρη Νέα Δημοκρατία ξέχασε τι έλεγε μερικά χρόνια πριν για το θέμα των Σκοπίων. Και περίμενε ο γίγας λαός να αποφασίσουν τριακόσιοι δημόσιοι υπάλληλοι για ένα εθνικό θέμα. Την ώρα που όλοι αυτοί δεν έχουν αποφασίσει τι ακριβώς πολιτική θέση έχουν οι ίδιοι και σε ποιο κόμμα ανήκουν. Την ώρα που οι μισοί από αυτούς δεν έχουν διαβάσει τι γράφεται στο κείμενο της συμφωνίας των Πρεσπών, όπως δεν είχαν διαβάσει τι λέγανε τα μνημόνια.
Την ώρα που η Αμερική θέλει να φτιάξει στα Σκόπια το τρίτο μεγαλύτερο αεροδρόμιο για την προσγείωση των F-16 της. Την ώρα που θέλει να σπάσει το πιθανό αλβανικό τόξο στον βορρά μας, και την ώρα που θέλει το γειτονικό μας κράτος απλά να μην πάει στην ρωσική επιρροή. Κι ενώ είναι τόσο ξεκάθαρο γεωπολιτικό αίτημα της Αμερικής – ο Νίμιτς δήλωσε ότι αν δεν ψηφιστεί η συνθήκη μπορεί να έχουμε ντράβαλα στην περιοχή μας -, κάθεται ο κάθε χλιμίτζουρας και λέει το κοντό του και το μακρύ του. Επόμενο όταν τον ίδιο καιρό έδωσε μάχη η Ελλάδα με την Τουρκία για το ποιος τελικά έχει εθνικό ήρωα τον καραγκιόζη.
Και σπρώχνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι της βουλής να βρουν θέσεις για τη Συμφωνία των Πρεσπών, οι συνέπειες της οποίας θα φανούν τριάντα χρόνια μετά- και αν. Την ώρα που δεν διοικούν τίποτα. Την ώρα που και με την βούλα των μνημονίων είμαστε φαλιμέντο προτεκτοράτο χωρίς καμία προοπτική ανάπτυξης, κι άρα ένα παιχνιδάκι στα χέρια του όποιου δίνει δανεικά κι αγύριστα. Διότι οι δημόσιοι υπάλληλοι της βουλής, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι ρουσφέτια στους ψηφοφόρους τους και διορισμούς. Γι’ αυτό εξ άλλου ήρθαν και τα μνημόνια. Τίποτε άλλο δεν μπορούν να κάνουν παρά μόνο να παριστάνουν ηθοποιούς που μαλώνουν μεταξύ τους κι ότι οι μεν ξέρουν το συμφέρον της χώρας πιο καλά από τους δε.
Φυσικά και να μιλάνε οι πολιτικοί. Όταν δεν πράττεις, απλά μιλάς. Και μάλιστα να μιλάνε για το θέμα των Σκοπίων σε σχέση με την Ελλάδα, που και τα δύο είναι οικόπεδα της Αμερικής, άντε και της Γερμανίας με τα πουλήματα του 2018, για να μη ξεχνιόμαστε. Και να μιλάνε για να πείσουν τις κομματικές βάσεις τους, λες κι αυτές πρόκειται να μετακινηθούν. Ποιόν άλλον να πείσουν; Αυτόν που δεν αισθάνεται μαλάκας; Άμα πέσεις φρεσκοπλυμένος στον βόθρο, θα είσαι ακόμα καθαρός;
Υπάρχουν βέβαια κι άλλα θέματα. Η ταυτότητα, η γλώσσα και η εθνότητα. Αυτά είναι απαγορευμένα θέματα και δεν τα συζητάνε στη βουλή. Ξέρει κανείς από όλους αυτούς τι σημαίνουν όλα αυτά; Εδώ αδυνατούν συνταγματολόγοι και καθηγητές ιστορίας διμερών σχέσεων να προβλέψουν πώς θα χρησιμοποιηθούν όλα αυτά μετά από μερικά χρόνια όταν κάποιο παιδί ατακτήσει μπροστά στο μεγάλο αφεντικό. Θα τα πιάσουν οι βουλευτές ανοικτά μπροστά σε κάμερες; Οι πολιτικοί ξέρουν τους ψηφοφόρους τους. Και οι ίδιοι ξέρουν γιατί αυτή η χώρα δεν έχει το σωστό όνομα που της πρέπει βάσει λαϊκού αυτοπροσδιορισμού αλλά κουβαλάει την αγγλική πρόταση εκ του γραικύλου. Μια χαρά τα ξέρουν όλοι όλα αλλά το κρυφτό νά 'ναι καλά πίσω από το δάχτυλο τους.
Διαβαστε ακομα:
