ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ, ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ…

Μέρες Μαρτίου πριν δέκα χρόνια ξεκίνησε ο εμφύλιος στη Συρία. Έτσι, κουλτουριάρικα τον χαρακτηρίζουν από το 2011, ως εμφύλιο, μια ιστορία εσωτερική, εθνική, συριακή. Αν ήταν μόνο εμφύλιος η κατάρα που βαράει μια φυλή, θα είχε τελειώσει σ’ ένα, άντε ενάμισυ χρόνο. Έτσι ή αλλοιώς. Το πράμα τραβάει όταν ο εμφύλιος μετατρέπεται σε πολυεθνική επιχείρηση. Όταν στο έργο μπαίνουν κι άλλες δυνάμεις, ξένες και πανίσχυρες, οι οποίες έχουν τις δικές τους διαφορές.

Λάθος, δεν υπάρχουν διαφορές! Ποτέ δεν απασχόλησαν την Ιστορία οι κάθε διαφορές, ποδοσφαιρικές ή θρησκευτικές, πολιτικές ή σεξουαλικές. Όλα οφείλονται σε οικονομικά συμφέροντα. Μόνο. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες για να κρύβουν την αληθινή αιτία.

Τι, δηλαδή, ξεσπάει ο συριακός εμφύλιος και οι ΗΠΑ θα πουν ''Δεν ασχολούμεθα, τι δουλειά έχουμε σε ξένα χωράφια'', όταν δηλώνει παρούσα η Ρωσία; Στην Κωνσταντινούπολη στήθηκε η οργάνωση της άλλης πλευράς, της ενάντιας της κυβερνητικής στη Συρία. Μέσα η Τουρκία, στο μπάνισμα η Κίνα, κάποια κράτη από Ευρώπη χώνουν κι αυτά δάκτυλα, μέχρι και παλάμη.

Με τη μια φούντωσε το έργο. Όταν ξεσηκώθηκε ο κόσμος, αμέσως κτύπησε ο Ασάντ με το στρατό. Εκτελέστηκαν στη στιγμή φαντάροι που αρνήθηκαν να πυροβολήσουν συμπατριώτες. Λιποταξίες από τον εθνικό στρατό, και η χώρα βυθίζεται στο χάος, γιατί μπλέκονται κι άλλοι παίκτες με τη δική τους μαστούρα. Τζιχαντιστές, Αλ Κάιντες, μουσουλμάνοι σουνίτες και αλαουίτες, χεζμπολάχ, από κοντά τα θεοκρατικά κράτη της περιοχής, διότι κάτι μηνύματα στέλνει ο Μωάμεθ.

Ο ΟΗΕ; Τα χρόνια περνάνε, οι νεκροί ξεπέρασαν το μισό εκατομμύριο και οι πρόσφυγες πλησίασαν τα πέντε εκατομμύρια. Ο ΟΗΕ, λοιπόν, τούτο το αποτελεσματικό και αξιοσέβαστο κατασκεύασμα του σύγχρονου πολιτικού πολιτισμού, είπε τη μεγάλη κουβέντα. Ότι καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και από τις δυο πλευρές. Αυτό διαπίστωσε ο κομπάρσος της ταινίας. Οι πλευρές είναι δυο στον… εμφύλιο.

Διαβαστε ακομα:

ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΟΠΑΔΩΝ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ;