ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΤΑΛΕΝΤΟ... ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

Είναι κάτι τύποι που δεν τους πιάνει το μάτι σου, όμως αν αρχίσουν να παρλάρουν, μένεις με το στόμα ανοικτό. Μιλάμε για γραφικούς τύπους, μην πούμε τίποτα βαρύτερο και πιο προσβλητικό. Άτομα της πλάκας, που δεν τους εμπιστεύεσαι ούτε να σου φέρουν το σακάκι από το καθαριστήριο.

Θα τον βρεις στο παγκάκι, εκεί είναι το στέκι του. Πιθανόν να τον τρακάρεις στην ουρά στην τράπεζα η σε δημόσια υπηρεσία. Να περιμένει στο σαλόνι του οδοντίατρου ή να σχολάσει η εγγονή στο δημοτικό σχολείο. Το ψώνιο του να μιλάει. Και όταν ανοίγει ο στόμας του βγάζει αγγέλους. Τόσο ωραία τα κελαηδάει.

Θα τον ψήφιζες για βουλευτή; Να τον δεις και υπουργό. Ποιον, αυτόν τον γραφικό, τον περιθωριακό; Ναι, αυτόν! Γιατί, όχι, όταν τα λέει μια χαρά; Όταν δίνει ρεσιτάλ έτσι και σε πάρει μονότερμα.

Τι λέμε; Λέμε γι’ αυτό το αίσχος της πολιτικής, που λέγεται debate. Το διαγωνισμό, ένα είδος καλλιστείων, για να πάρει πρέφα ο μαλάκας- ένας είναι ο μαλάκας, ο κόσμος- ποιος είναι ο… καλύτερος. Επειδή ψηφίζει τον καλύτερο στο μπλα μπλα. Τον καλύτερο ηθοποιό. Τον καλύτερο ατακαδόρο.

Ρε, αν ακούσετε έναν συνταξιούχο μπαρμπέρη που εντόπισα σε κάποιο πάρκο - δεν λέω ποιο – είμαι σίγουρος ότι αυτός είναι το κρυφό ταλέντο για πρωθυπουργός. Κι αν στηθούν απέναντι του οι υποψήφιοι αρχηγοί του κινάλ, θα τους πάρει τα σώβρακα και στους έξι.

Διαβαστε ακομα:

ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ... GEORGE