ΠΟΙΟ ΑΣΤΕΡΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ ΟΔΗΓΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

 
Καταραμένο το ανθρώπινο γένος. Αυτή είναι η μεγάλη και μαύρη αλήθεια. Μια ζωή σκοτώνεται. Γιατί; Για την κονόμα, γιατί άλλο! Ναι, αλλά και γιατί γουστάρει αίμα. Αυτό δεν το βγάζεις από το λογαριασμό. Είναι και το άλλο. Να του δείξει του αλλουνού ποιος είναι. Του αλλουνού του άπιστου, του αντιπάλου, του εχθρού. 
Αυτός είναι ο άνθρωπος. Λες κουβαλάει την Εντολή για οργανωμένες πολεμικές εχθροπραξίες και μαζικά εγκλήματα που τα βαπτίζει πατριωτικά, ιερά, αναπόφευκτα, απαραίτητα. Η ανθρώπινη Ιστορία είναι ένα ατέλειωτο τηλεοπτικό σήριαλ πολεμικό. Και δεν υπάρχει τέλος. Ιδού, ένα πρόσφατο, μόλις πριν πέντε αιώνες, επεισόδιο. Ένα από τα πολλά στο σήριαλ που λέγαμε:.

Προς το τέλος του 15ου αιώνα Γαλλία και Ισπανία είναι οι γαμάω στην Ευρώπη, έχουν το πάνω χέρι οι στρατοί τους. Πάντα το κυρίαρχο στοιχείο που ορίζει τον ισχυρό είναι η ανωτερότητα η οπλική, ποτέ η πνευματική, η πολιτιστική, η θρησκευτική, ακόμα και η οικονομική. Δεν φθάνουν μόνον τα περισσότερα φράγκα, προκειμένου να υποτάξεις τον άλλονα, χρειάζονται και τα στρατά.

 

Η Γαλλία το 1494 μπουκάρει στην ιταλική χερσόνησο, όπου κάθε κράτος εκεί βαράει τη δική του βιόλα. Έχουν χοντροκονομήσει από το εμπόριο τα κράτη της Βενετίας, της Γένοβας, του Μιλάνου, της Νάπολης, και στα χρόνια της Αναγέννησης το 'χουν ρίξει στην ανάπτυξη των τεχνών και των γραμμάτων. Μπροστά στον γαλλικό κίνδυνο συμμαχούν Μιλάνο, Γένοβα και Ρώμη και ο εχθρός πράγματι υποχωρεί.
Στο παιχνίδι μπαίνει η Ισπανία που συμμαχεί με την Γαλλία και οι δύο μεγάλες δυνάμεις το 1499 καταλαμβάνουν όλη την Ιταλία. Το έργο δεν σταματά εδώ, βέβαια. Όχι, βέβαια. Το είπαμε. Δεν το είπαμε; Δεν υπάρχει τέλος.
Οι νικητές, λοιπόν, της Ιταλίας, μάλλον των ιταλικών πόλεων, δεν τα βρίσκουν στα μερτικά. “Εμείς θα πάρουμε τη Νάπολη...” ξηγιόνται οι Ισπανοί, “Όχι, εμείς!...” επιμένουν οι Γάλλοι και επόμενο η δουλειά να οδηγήσει σε πόλεμο ανάμεσά τους.

 

Οι Ισπανοί στέλνουν στρατό στον ιταλικό νότο με επικεφαλής τον μπαρουτοκαπνισμένο Γκονθάλο ντε Κόρδοβα, ο οποίος μόλις πριν λίγα χρόνια είχε δώσει πολλές μάχες με αντιπάλους τους Γάλλους και σ' όλες είχε ηττηθεί. Αυτές, όμως, οι ήττες υποχρέωσαν τον Κόρδοβα να ψαχτεί και να δοκιμάζει νέες τακτικές πολέμου σε συνδυασμό με την τότε τεχνολογία. Νέα προχωρημένα κόλπα στη συνεργασία πεζικού και ιππικού.

Μέχρι τότε το πεζικό πολεμούσε με σπαθιά και ασπίδες, δόρατα και τσεκούρια. Ο Κόρδοβας έβαλε και τα πυροβόλα. Τα αρκεβούζια, τα πρώιμα μουσκέτα με βλήματα 0,75 χιλιοστών και 30 γραμμαρίων, και βεληνεκές γύρω στα 180 μέτρα. Εκείνο το παλιού τύπου εμπροσθογεμές πυροβόλο, δηλαδή τουφέκι που χρειαζόταν μια βάση 7 κιλών βάρους για να σκοπεύει καλύτερα ο οπλίτης.

Το μουσκέτο ήταν τότε πολύ προχωρημένη κατάσταση, ο φαντάρος χρειαζότανε... μόνο δυο λεπτά για να ξαναγεμίσει με πυρίτιδα. Καθάριζε από μακριά τον αντίπαλο, που ήταν ανίκανος να προστατευτεί από τον “θώρακα” της εποχής και την ασπίδα του.

Τέλη Απριλίου το 1503 με 6.000 δικούς του ο Κόρδοβα στους αμπελώνες του χωριού Τσερινιόλα, εκεί όπου δόθηκε η ιστορική μάχη, έχει απέναντι του 10.000 Γάλλους φαντάρους. Ο Ισπανός πρόλαβε ήδη να ανοίξει λάκκους και χαντάκια και ανάμεσα στις αμυντικές του θέσεις αμόλησε τους μουσκετοφόρους. Οι Γάλλοι, πολυπληθέστεροι, ξεκινάνε έφοδο.

“Πάρτον κι αυτόν κάτω” ήταν η δουλειά. Παρ' ό,τι λίγοι, όχι περισσότεροι από 300 με 400 οι “τυφεκιοφόροι” του Κόρδοβα, ξάπλωναν τους Γάλλους κάθε φορά που αυτοί επιχειρούσαν επίθεση. Το ηθικό είναι με το μέρος του Ισπανού, δεν διστάζει να διατάξει αντεπίθεση και σκοράρει ψαχνό! Καταλαμβάνει το εχθρικό πυροβολικό και τις άμαξες τροφοδοσίας τους. Είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που μια πολεμική αναμέτρηση κρίθηκε από τα μουσκέτα .

Τον Μάιο του 1503 ο Κόρδοβα κατέλαβε την Νάπολη, για τον έλεγχο της οποίας είχαν τσακωθεί οι σύμμαχοι Γάλλοι και Ισπανοί. Οι Γάλλοι υποχώρησαν περιμένοντας ενισχύσεις και σα σήμερα 29 Δεκεμβρίου, οι Ισπανοί με πλωτές γέφυρες στον ποταμό Γκαριλιάνο, άγρια μεσάνυχτα, χωρίς φεγγάρι, κάνουν επίθεση και αιφνιδιάζουν τον γαλλικό στρατό. Πάλι τα μουσκέτα σκότωσαν χιλιάδες Γάλλους.

Η συνέχεια; Οι Γάλλοι υπέγραψαν ένα κωλόχαρτο, συνθήκη το λένε, και παραιτούνταν από κάθε διεκδίκηση της Νάπολης. Η συνέχεια επί της οθόνης. Το έργο δεν σταματάει ποτέ. Ποτέ.

Διαβαστε ακομα:

ΑΣ ΤΟΛΜΗΣΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ