ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΑΣΚΟΦΟΡΟ ΛΗΣΤΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από χρόνια, ένα ρεμάλι του κερατά κτύπησε την πόρτα ενός ασφαλιστικού φορέα. Τους ρώτησε το απλούστατο: ''Εάν σας δίνω κάθε μήνα χίλια ευρώ, μετά από πόσα χρόνια θα μου βγάλετε σύνταξη και με ποιο ποσό;''. Τον ρώτησαν ποιος είναι ο μισθός του. «Δεν εργάζομαι, κύριοι, τεμπελόσκυλο είμαι, ούτε πρόκειται να δουλέψω, έχω λεφτά, μπόλικα στην άκρη, αλλά επειδή γεννήθηκα αραχτός και αραχτός θα πεθάνω, κινδυνεύω να μείνω ρέστος. Έτσι, λοιπόν, σκέφθηκα να εξασφαλίσω τα γηρατειά μου με σύνταξη».
Τον πέρασαν για ζουρλό. Το άτομο, όμως, έκανε τίμια και ξεκάθαρη πρόταση. Πόσα θέλετε και μετά από πότε το μαγαζί σας θα μου δίνει μηνιάτικο, αυτό που το λέτε ''σύνταξη'', και πόση θα είναι αυτή
Δεν κατάλαβα. Ως συνταξιοδοτικό ταμείο, τι τους νοιάζει αν κάποιος είναι εργαζόμενος ή όχι. Αν οι μηνιαίες εισφορές του είναι από το μισθό του ή από τα έτοιμα.
Χωρίς πλάκα. Οι ληστές τραπεζών είναι παράνομοι, είναι εγκληματίες, το ίδιο και όποιος αρπάζει νταηλίκι ξένη περιουσία. Κανονικός μασκοφόρος που μπουκάρει σε σπίτια είναι το κράτος όταν νόμιμα ληστεύει τα λεφτά του άλλου. Κι εγώ, όμως, να ήμουν πρωθυπουργός το ίδιο θα έκανα. Θα αποφάσιζα την εύκολη λύση. Τη ληστεία, δηλαδή. Το κουτσούρεμα της σύνταξης. Πολιτικός είμαι, παραμύθης, όχι μεσίας, ούτε δημιουργικός επιχειρηματίας να παράγω χρήματα.
Γιατί πριν δεκαετίες πολλές στήθηκε το κόλπο «Συνταξιοδότηση»; Επειδή η κοινωνία, οι προστάτες της κοινωνίας ήθελαν να βοηθήσουν τους λεχρίτες πολίτες, τους ανίκανους να διαχειρισθούν μόνοι τους τα του οίκου τους, όταν πλέον θα είναι ανίκανοι να εργάζονται.
Είναι τουλάχιστον πρόστυχο η σύνταξη να θεωρείται «προνόμιο», κοινωνική «προσφορά», ενώ πρόκειται για γνήσια διαπροσωπική συμφωνία δυο πλευρών. Του μελλοντικού συνταξιούχου και του συνταξιοδοτικού φορέα. Και το εν λόγω deal στηρίζεται στα χρήματα του εργαζόμενου τα οποία έχει υποχρέωση να ''επιστρέψει'' ο φορέας στο κορόιδο που για πολλά χρόνια καταβάλλει κατά μήνα.
Οι συντάξεις έγιναν πρότζεκτ μπαλκονάτο προεκλογικά από τους υποψήφιους πρωθυπουργούς. «Θα αυξήσω τις συντάξεις». Η πολιτική αλητεία. Με ποιανού λεφτά θα αυξήσει τις συντάξεις;
Το άλλο απατεωνίστικο. Οι δήθεν αδικημένοι χαμηλοσυνταξιούχοι. Για τη μικρή σύνταξη οι ίδιοι φταίνε. Τόσα έδιναν, τόσα θα πάρουν. Φταίνε και οι μαλάκες ''υψηλοσυνταξιούχοι'' που για τρεις δεκαετίες τους τα έπαιρναν χοντρά και τους δίνουν μικρότερη σύνταξη σε σύγκριση με το ποσό που δικαιούνται.
Το άλλο. Φορολογείται το «εισόδημα» από τη σύνταξη! Αυτή κι αν είναι ληστεία. Μα, δεν είναι εισόδημα, είναι επιστροφή χρημάτων στον δικαιούχο.
Διαβαστε ακομα: