ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΟΡΝΗΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ

 
Είμαστε, λένε, κόμμα αρχών. Κόμμα Ιδεών. Δηλαδή; Δεν είμαστε μπουρδέλο, περάστε κόσμε, με εκατό ευρώ όποιος γουστάρει πηδάει την κόρη, την αδελφή, την μάνα μας. Είμαστε κόμμα, λένε, πιστεύουμε στις αξίες μας κι έχουμε πρόγραμμα, έχουμε και καταστατικό. Όχι μόνο μπουρδέλο δεν είμαστε, αλλά και δεν λειτουργούμε σαν πάγκος λαϊκής αγοράς. Το πρωί να πουλάμε με μια άλφα τιμή, το μεσημέρι μισοτιμής. Όχι τέτοια πράγματα πεζοδρομιακά, είμαστε σταθεροί και συνεπείς στα λόγια και στις πράξεις μας.
Έτσι είναι με τα λεγόμενα αριστερά κόμματα. Τα ιδεολογικά. Και πληρώνονται από τους φορολογούμενους για να ασκούν αριστερή πολιτική. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Τζάμπα λεφτά. Ο κόσμος δεν πάει στ' αριστερά. Δεν ψηφίζει αριστερά. Μόνο σε κάποιες περιπτώσεις αριστερά, τα σοσιαλιστικά κόμματα π.χ. ΠΑΣΟΚ, Σύριζα, που επί της ουσίας είναι μια από τα ίδια με τα... αντίπαλα κόμματα.  

Δεν μιλάμε για ΝΔ. Αυτοί δεν είναι ιδεολόγοι, είναι δεξιοί, καπιταλιστές, άρα στερούνται πολιτικής σκέψης και πρακτικής. Αυτοί είναι όπως πέσουμε και όπως μπλέξουμε τα μπούτια μας. Μιλάμε για τους αριστερούς, τους αριστερόφρονες που δεν είναι τυχοδιώκτες και κινούνται σύμφωνα με τα κιτάπια τους, τα όσια και ιερά του κόμματος.

Έχεις να κάνεις με πορνεία. Με πουτάνες κανονικές, όμως όχι δηλωμένες. Καραμπινάτος οίκος ανοχής είναι το κάθε κόμμα, δεξιό ή αριστερό, όταν παρακαλάει να το προτιμήσει και ο πολιτικός, ο κομματικός αντίπαλος. Δεν λέει ''όχι'' στον οπαδό του καπιταλισμού το υποτιθέμενο αντικαπιταλιστικό κόμμα. Αγώνα, μάλιστα, κάνει το μπουρδελέ κόμμα να εξασφαλίσει τη ψήφο του κομματικού αντιφρονούντα.

Ο οίκος ανοχής είναι ανοικτός σε κάθε πελάτη. Το κόμμα, που δεν λειτουργεί ως οίκος ανοχής, έχει υποχρέωση σύμφωνα με τις αρχές του να μυήσει πολιτικά, και μόνον πολιτικά, τον πολίτη. Μόνο το μπουρδέλο αδιαφορεί να διαπαιδαγωγήσει πολιτικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, ακόμα και σεξουαλικά τους πελάτες. Η πόρνη δεν παραδίδει μαθήματα, μόνο ανοίγει τα πόδια της. Αυτό ακριβώς κάνει και ο πολιτικός. Ό,τι θέλει ο πελάτης. Ο ψηφοφόρος.

Δειξτε ένα, μόνον ένα κόμμα, που έχει κριτήρια επιλογής. Έστω ότι προβληματίζεται πως θα πληροφορήσει τους πολίτες ότι το σωστό είναι ο καπιταλισμός, ο σοσιαλισμός, ο κομουνισμός, ο φασισμός, οτιδήποτε. Κανένα. Μοναδική αγωνία όλων των κομμάτων είναι να κερδίσουν ψήφους, όχι ψηφοφόρους.

Διαβαστε ακομα:

ΤΕΛΙΚΑ, ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙ Ο ΥΠΕΡΚΟΡΙΟΣ ΤΗΣ ΕΥΠ