ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΤΑΝΚ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Τελειώνει ο πόλεμος το 1945 και ο κόσμος χωρίζεται σε δύο μπλοκ. Εμείς και οι άλλοι. Εκείνοι κι εμείς. Σύμμαχοι ενάντια στον κοινό εχθρό, τον Χίτλερ, έβαλαν κάτω το χάρτη και αποφάσισαν. Τραβώντας μία γραμμή. Απ' εδώ εμείς, απ' εκεί εσείς.

Η Ουγγαρία κληρώθηκε στο ανατολικό μπλοκ. Στο δήθεν κομουνιστικό. Στο μαϊμού επαναστατικό. Στο παραμύθι φούρναρης λαϊκό. Κέντρο αποφάσεων στην ανατολική Ευρώπη η Μόσχα.

Το 1956, σα σήμερα στις 3 Νοεμβρίου, το σύμπαν συνελήφθη να παραμιλάει. Τα σοβιετικά άρματα μάχης μπουκάρουν στην Βουδαπέστη. Να πνίξουν την «αντεπανάσταση». Την επανάσταση κόντρα στην επανάσταση. Στο όνομα του λαού, βέβαια, δόθηκε το κτύπημα στην ''αντεπανάσταση'', προκειμένου να συνεχιστεί η... ''επανάσταση''.

Σκοτώθηκαν χιλιάδες Ούγγροι. Αμέτρητοι τραυματίες. Εγκατέλειψαν τη χώρα τους 250.000 Ούγγροι.

Το «επεισόδιο» αποφασίστηκε διότι δεν τράβαγε η «επανάσταση» με την καθοδήγηση της Σοβιετικής Ένωσης. Και οι Ούγγροι σύντροφοι σήκωσαν κεφάλι. Το ''Δεν πάει άλλο'' των Ούγγρων το είπαν αντεπανάσταση οι Σοβιετικοί και για να προλάβουν τα χειρώτερα ανέλαβαν να καθαρίσουν τη μπουγάδα τα τανκ της... επανάστασης.

Την απάντηση την έχει δώσει ο αποδυτηριακιας πριν από 187 χρόνια. Ο καρκίνος του οπαδισμού δεν βαράει μονάχα στο ποδόσφαιρο και στη θρησκεία με το παραμύθι της πίστης, της ακλόνητης, της αμετακίνητης. Και στις χαρακτηριζόμενες ιδεολογικές πλατφόρμες αν ξύσεις τη μπογιά θα φας στη μάπα τη σύφιλη του οπαδισμού. Είναι κομουνιστές, θαρρούν ότι δένονται συνειδητά, ηθικά με την ιδεολογία, αλλά τελικά η στάση τους φανερώνει ξεκάθαρα ότι είναι ποδοσφαιρικού τύπου η σχέση τους, η πίστη τους με το κόμμα, με την πανανθρώπινη ιδέα να αλλάξουν τον κόσμο.